Psalmaro 7
1 Senkulpiĝo de David, kiun li kantis al la Eternulo pri Kuŝ, la Benjamenido. Ho Eternulo, mia Dio, ĉe Vi mi rifuĝas; helpu min kontraŭ ĉiuj miaj persekutantoj, kaj savu min,
(En Sjiggajon af David, som han sang for HERREN i anledning af benjaminitten Kusj' ord.) HERRE min Gud, jeg lider på dig, frels mig og fri mig fra hver min Forfølger,
2 Por ke oni ne elŝiru, kiel leono, mian animon, Ĝin disŝirante, dum neniu savas.
at han ej som en Løve skal rive mig sønder, bortrive, uden at nogen befrier.
3 Ho Eternulo, mia Dio! se mi faris ĉi tion, Se ekzistas maljusteco en miaj manoj,
HERRE min Gud, har jeg handlet så, er der Uret i mine Hænder,
4 Se al mia amiko mi pagis per malbono, Aŭ se mi difektis tiun, kiu premis min senkaŭze:
har jeg voldet dem ondt, der holdt Fred med mig, uden Årsag gjort mine Fjender Men,
5 Tiam malamiko persekutu mian animon, Li atingu kaj enpremu mian vivon en la teron, Kaj mian honoron li metu en la polvon. (Sela)
så forfølge og indhente Fjenden min Sjæl, han træde mit Liv til Jorden og kaste min Ære i Støvet. (Sela)
6 Stariĝu, ho Eternulo, en Via kolero, Leviĝu super la furiozon de miaj premantoj; Kaj vekiĝu por mi, Vi, kiu ordonis fari juĝon.
HERRE, stå op i din Vrede, rejs dig imod mine Fjenders Fnysen, vågn op, min Gud, du sætte Retten!
7 Kaj amaso da popoloj Vin ĉirkaŭos; Kaj super ili reiru supren.
Lad Folkeflokken samles om dig, tag Sæde over den hist i det høje!
8 La Eternulo juĝas popolojn. Juĝu min, ho Eternulo, laŭ mia justeco kaj laŭ mia pieco.
HERREN dømmer Folkeslag. Mig dømme du, HERRE, efter min Retfærd og Uskyld!
9 Finiĝu la malboneco de malpiuloj, kaj Vi subtenu justulon, Vi, kiu esploras korojn kaj internaĵojn, justa Dio!
På gudløses Ondskab gøre du Ende, støt den retfærdige, du, som prøver Hjerter og Nyrer, retfærdige Gud.
10 Mia ŝildo estas ĉe Dio, Kiu savas piajn korojn.
Mit Skjold er hos Gud, han frelser de oprigtige af Hjertet;
11 Dio estas juĝanto justa, Kaj Dio minacanta ĉiutage.
retfærdig som Dommer er Gud, en Gud, der hver Dag vredes.
12 Se oni ne reĝustiĝas, Li akrigas Sian glavon, Streĉas Sian pafarkon kaj direktas ĝin.
Visselig hvæsser han atter sit Sværd, han spænder sin Bue og sigter;
13 Kaj Li pretigas por ĝi mortigilojn, Siajn sagojn Li faras bruligaj.
men mod sig selv har han rettet de dræbende Våben, gjort sine Pile til brændende Pile.
14 Jen tiu gravediĝis per malbono, Portis en si malicon, kaj naskis mensogon.
Se, hanundfanger Tomhed, svanger med Ulykke føder han Blændværk;
15 Li fosis kavon kaj profundigis ĝin, Kaj li falis en la kavon, kiun li pretigis.
han grov en Grube, han huled den ud, men faldt i den Grav, han gjorde.
16 Lia malico refalos sur lian kapon, Kaj sur lian verton falos lia krimo.
Ulykken falder ned på hans Hoved, hans Uret rammer hans egen Isse.
17 Mi gloros la Eternulon pro Lia justeco, Kaj kantos la nomon de la Eternulo Plejalta.
Jeg vil takke HERREN for hans Retfærd, lovsynge HERREN den Højestes Navn.
