< Psalmaro 69 >
1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.
Sálvame, o! Dios, porque las aguas han entrado hasta el alma.
2 Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.
Estoy zabullido en cieno profundo, que no hay pie; soy venido en profundos de aguas, y la corriente me ha anegado.
3 Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.
He trabajado llamando; mi garganta se ha enronquecido; han desfallecido mis ojos de esperar a mi Dios.
4 Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.
Hánse aumentado más que los cabellos de mi cabeza los que me aborrecen sin causa; hánse fortalecido mis enemigos, los que me destruyen sin porqué: lo que no hurté, entonces lo volví.
5 Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.
Dios, tú sabes mi insensatez; y mis delitos no te son ocultos.
6 Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!
No sean avergonzados por mí, los que te esperan, Señor Jehová de los ejércitos; no sean confusos por mí los que te buscan, o! Dios de Israel.
7 Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.
Porque por ti he sufrido vergüenza; confusión ha cubierto mi rostro.
8 Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.
He sido extrañado de mis hermanos, y extraño a los hijos de mi madre.
9 Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.
Porque el zelo de tu casa me comió, y los denuestos de los que te denuestan, cayeron sobre mí.
10 Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.
Y lloré con ayuno de mi alma, y esto me ha sido por afrenta.
11 Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.
Y puse saco por mi vestido, y fui a ellos por proverbio.
12 Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.
Hablaban contra mí los que se sentaban a la puerta, y en las canciones de los bebedores de sidra.
13 Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.
Y yo enderazaba mi oración a ti, o! Jehová, al tiempo de la buena voluntad: o! Dios, por la multitud de tu misericordia óyeme, por la verdad de tu salud.
14 Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.
Escápame del lodo, y no sea yo anegado; y sea yo librado de los que me aborrecen, y de los profundos de las aguas.
15 Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.
No me anegue el ímpetu de las aguas, ni me suerba la hondura, ni el pozo cierre sobre mí su boca.
16 Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.
Oyeme, Jehová; porque benigna es tu misericordia: conforme a la multitud de tus miseraciones mira por mí.
17 Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.
Y no escondas tu rostro de tu siervo; porque estoy angustiado; apresúrate, óyeme.
18 Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.
Acércate a mi alma, redímela: por causa de mis enemigos líbrame.
19 Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.
Tú sabes mi afrenta, y mi confusión, y mi vergüenza; delante de ti están todos mis enemigos.
20 Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.
La afrenta ha quebrantado mi corazón; y he tenido dolor; y he esperado quien se compadeciese de mí, y no lo hubo, y consoladores, y no hallé.
21 Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.
Y pusieron en mi comida hiel; y en mi sed me dieron a beber vinagre.
22 Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.
Sea su mesa delante de ellos por lazo; y lo que es por paces, les sea por tropezón.
23 Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.
Sean oscurecidos sus ojos para ver; y haz siempre titubear sus lomos.
24 Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.
Derrama sobre ellos tu ira, y el furor de tu enojo les comprenda.
25 Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.
Sea su palacio asolado; en sus tiendas no haya morador.
26 Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.
Porque persiguieron al que tú heriste: y cuentan del dolor de los que tú mataste.
27 Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.
Pon maldad sobre su maldad, y no entren en tu justicia.
28 Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.
Sean raídos del libro de los vivientes: y no sean escritos con los justos.
29 Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.
Y yo afligido, y dolorido: tu salud, o! Dios, me defenderá.
30 Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.
Yo alabaré el nombre de Dios con canción; y magnificarle he con alabanza.
31 Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.
Y agradará a Jehová más que buey, y becerro, que echa cuernos y uñas.
32 Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.
Verán los humildes, y regocijarse han: buscád a Dios, y vivirá vuestro corazón.
33 Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.
Porque Jehová oye a los menesterosos, y no menosprecia a sus prisioneros.
34 Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.
Alábenle los cielos y la tierra, las mares y todo lo que se mueve en ellas.
35 Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.
Porque Dios guardará a Sión, y reedificará las ciudades de Judá, y habitarán allí, y heredarla han.
36 Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.
Y la simiente de sus siervos la heredará; y los que aman su nombre habitarán en ella.