Psalmaro 69

1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.

(Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.) Frels mig Gud, thi Vandene når mig til Sjælen,

2 Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.

jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen går over mig;

3 Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.

træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie på min Gud;

4 Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.

flere end mit Hoveds Hår er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!

5 Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.

Gud, du kender min Dårskab, min Skyld er ej skjult for dig.

6 Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!

Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier på dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem der søger dig, Israels Gud!

7 Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.

Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Åsyn dækkes af Skændsel;

8 Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.

fremmed er jeg for mine Brødre en Udlænding for min Moders Sønner.

9 Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.

Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet på mig:

10 Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.

jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;

11 Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.

i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.

12 Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.

De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.

13 Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.

Men jeg beder, HERRE, til dig i Nådens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!

14 Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.

Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,

15 Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.

lad Strømmen ikke gå over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.

16 Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.

Svar mig, HERRE, thi god er din Nåde, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;

17 Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.

dit Åsyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Våde, skynd dig og svar mig;

18 Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.

kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!

19 Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.

Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede på alle mine Fjender.

20 Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.

Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves på Medynk, på Trøstere uden at finde;

21 Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.

de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.

22 Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.

Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;

23 Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.

lad Øjnene slukkes, så Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!

24 Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.

Din Vrede udøse du over dem din glødende Harme nå dem;

25 Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.

deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!

26 Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.

Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du såred.

27 Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.

Tilregn dem hver eneste Brøde lad dem ikke få Del i din Retfærd;

28 Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.

lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!

29 Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.

Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!

30 Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.

Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;

31 Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.

det er mer for HERREN end Okser end Tyre med Horn og Klove!

32 Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.

Når de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!

33 Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.

Thi HERREN låner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.

34 Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.

Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;

35 Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.

thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje;

36 Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.

hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.