Psalmaro 69
1 Al la ĥorestro. Por ŝoŝanoj. De David. Savu min, ho Dio; Ĉar la akvoj venis ĝis mia animo.
Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.
2 Mi profundiĝis en profundan marĉon, kaj mi ne havas, sur kio stari; Mi enfalis en la profundon de la akvo, kaj la fluo min forportas.
Frels mig Gud, thi Vandene naar mig til Sjælen,
3 Mi senfortiĝis de mia kriado, sekiĝis mia gorĝo; Laciĝis miaj okuloj de la atendado de mia Dio.
jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen gaar over mig;
4 Pli multaj ol la haroj de mia kapo estas miaj senkaŭzaj malamantoj; Fortiĝis miaj premantoj, miaj maljustaj malamikoj; Kion mi ne rabis, tion mi devas fordoni.
træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie paa min Gud;
5 Ho Dio, Vi scias mian malsaĝecon; Kaj miaj kulpoj ne estas kaŝitaj por Vi.
flere end mit Hoveds Haar er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!
6 Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj esperas al Vi, ho mia Sinjoro, Eternulo Cebaot! Ne hontiĝu per mi tiuj, kiuj Vin serĉas, ho Dio de Izrael!
Gud, du kender min Daarskab, min Skyld er ej skjult for dig.
7 Ĉar pro Vi mi portas malhonoron, Honto kovras mian vizaĝon.
Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier paa dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem, der søger dig, Israels Gud!
8 Mi fariĝis fremda por miaj fratoj, Nekonato por la filoj de mia patrino.
Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Aasyn dækkes af Skændsel;
9 Ĉar fervoro pri Via domo min konsumis, Kaj la insultoj de Viaj insultantoj falis sur min.
fremmed er jeg for mine Brødre, en Udlænding for min Moders Sønner.
10 Kaj mi ploras, mia animo estas en fasto, Kaj pri tio oni min hontigas.
Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet paa mig;
11 Kiel veston mi metis sur min sakon, Kaj mi fariĝis moka ekzemplo por ili.
jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;
12 Parolas pri mi la sidantoj ĉe la pordego, Kaj la drinkantoj kantas pri mi.
i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.
13 Kaj mi preĝas al Vi, ho Eternulo, en favora tempo; Ho Dio, pro Via granda boneco respondu al mi per Via vera helpo.
De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.
14 Eligu min el la ŝlimo, ke mi ne dronu; Mi estu savita kontraŭ miaj malamantoj kaj el profunda akvo.
Men jeg beder, HERRE, til dig i Naadens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!
15 Ne fortiru min fluo de la akvo, Ne englutu min profundo, Kaj abismo ne fermu super mi sian buŝon.
Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,
16 Aŭskultu min, ho Eternulo, ĉar bona estas Via favorkoreco; Laŭ Via kompatemeco turnu Vin al mi.
lad Strømmen ikke gaa over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.
17 Kaj ne kaŝu antaŭ Via sklavo Vian vizaĝon, ĉar mi suferas; Rapidu, aŭskultu min.
Svar mig, HERRE, thi god er din Naade, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;
18 Alproksimiĝu al mia animo, savu ĝin; Spite miajn malamikojn liberigu min.
dit Aasyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Vaade, skynd dig og svar mig;
19 Vi scias mian malhonoron kaj mian honton kaj mian mokatecon; Antaŭ Vi estas ĉiuj miaj premantoj.
kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!
20 Honto rompis mian koron, kaj mi senfortiĝis; Mi atendis kompatantojn, sed ili forestis; Konsolantojn, sed mi ne trovis.
Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede paa alle mine Fjender.
21 Kaj ili donis al mi por manĝo galon, Kaj en mia soifo ili trinkigis al mi vinagron.
Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves paa Medynk, paa Trøstere uden at finde;
22 Ilia tablo antaŭ ili fariĝu reto, Kaj ilia prospero fariĝu kaptilo.
de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.
23 Mallumiĝu iliaj okuloj, ke ili ne vidu; Kaj iliajn lumbojn malfortigu por ĉiam.
Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;
24 Verŝu sur ilin Vian furiozon, Kaj la flamo de Via kolero ilin ataku.
lad Øjnene slukkes, saa Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!
25 Ilia loĝejo dezertiĝu, En iliaj tendoj ne ekzistu loĝanto.
Din Vrede udøse du over dem, din glødende Harme naa dem;
26 Ĉar tiun, kiun Vi frapis, ili persekutas, Kaj la suferojn de Viaj batitoj ili rakontas.
deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!
27 Aldonu kulpon al ilia kulpo, Ke ili ne atingu Vian bonecon.
Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du saared.
28 Ili estu elstrekitaj el la libro de vivantoj, Kaj ili ne estu skribitaj kune kun virtuloj.
Tilregn dem hver eneste Brøde, lad dem ikke faa Del i din Retfærd;
29 Sed mi estas malriĉa kaj suferanta; Via helpo min defendu, ho Dio.
lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!
30 Mi gloros la nomon de Dio per kanto, Kaj mi rakontos en danko Lian grandecon.
Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!
31 Kaj ĝi estos pli agrabla al la Eternulo, Ol bovo aŭ bovido kun kornoj kaj fendohavaj hufoj.
Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;
32 Vidos humiluloj kaj ĝojos! Ho serĉantoj de Dio, via koro reviviĝu.
det er mer for HERREN end Okser, end Tyre med Horn og Klove!
33 Ĉar la Eternulo aŭskultas humilulojn, Kaj Siajn malliberulojn Li ne malŝatas.
Naar de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!
34 Gloru Lin la ĉielo kaj la tero, La maroj, kaj ĉio, kio en ili moviĝas.
Thi HERREN laaner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.
35 Ĉar Dio helpos Cionon kaj konstruos la urbojn de Judujo, Ke oni tie loĝos kaj ilin heredos.
Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;
36 Kaj la idaro de Liaj sklavoj ĝin heredos, Kaj la amantoj de Lia nomo loĝos en ĝi.
thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje; hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.
