< Psalmaro 66 >

1 Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.
För sångmästaren; en sång, en psalm. Höjen jubel till Gud, alla länder;
2 Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.
lovsjungen hans namns ära, given honom ära och pris.
3 Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.
Sägen till Gud: Huru underbara äro icke dina gärningar! För din stora makts skull visa dina fiender dig underdånighet.
4 La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)
Alla länder skola tillbedja och lovsjunga dig; de skola lovsjunga ditt namn. (Sela)
5 Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.
Kommen och sen vad Gud har gjort; underbara äro hans gärningar mot människors barn.
6 Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.
Han förvandlade havet till torrt land; till fots gingo de genom floden; då gladdes vi över honom.
7 Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)
Genom sin makt råder han evinnerligen, hans ögon giva akt på hedningarna; de gensträviga må icke förhäva sig. (Sela)
8 Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.
Prisen, I folk, vår Gud, och låten hans lov ljuda högt;
9 Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.
ty han har beskärt liv åt vår själ och har icke låtit vår fot vackla.
10 Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.
Ty väl prövade de oss, o Gud, du luttrade oss, såsom silver luttras;
11 Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;
du förde oss in i fängelse, du lade en tung börda på vår rygg;
12 Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.
du lät människor fara fram över vårt huvud, vi måste gå genom eld och vatten. Men du har fört oss ut och vederkvickt oss.
13 Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,
Så kommer jag då till ditt hus med brännoffer, jag vill infria mina löften till dig,
14 Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.
dem till vilka mina låppar öppnade sig, och som min mun uttalade i min nöd.
15 Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)
Brännoffer av feta får vill jag frambära åt dig, med offerånga av vädurar; jag vill offra både tjurar och bockar. (Sela)
16 Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.
Kommen och hören, så vill jag förtälja för eder, I alla som frukten Gud, vad han har gjort mot min själ.
17 Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.
Till honom ropade jag med min mun, och lovsång var redan på min tunga.
18 Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;
Om jag hade förehaft något orätt i mitt hjärta, så skulle Herren icke höra mig.
19 Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.
Men Gud har hört mig, han har aktat på mitt bönerop.
20 Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.
Lovad vare Gud, som icke har förkastat min bön eller vänt ifrån mig sin nåd!

< Psalmaro 66 >