Psalmaro 66

1 Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.

Poklikni Bogu, sva zemljo!

2 Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.

Zapjevajte slavu imenu njegovu, dajte mu hvalu i slavu.

3 Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.

Recite Bogu: kako si strašan u djelima svojim! radi velike sile tvoje laskaju ti neprijatelji tvoji.

4 La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)

Sva zemlja nek se pokloni tebi i poje tebi, neka poje imenu tvojemu.

5 Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.

Hodite i vidite djela Boga strašnoga u djelima svojim nad sinovima ljudskim.

6 Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.

On je pretvorio more u suhotu, preko rijeke prijeðosmo nogama; ondje smo se veselili o njemu;

7 Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)

Vlada silom svojom uvijek, oèi njegove gledaju na narode. Buntovnici, da se nijeste podigli!

8 Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.

Blagosiljajte, narodi, Boga našega, i glasite hvalu njemu.

9 Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.

On je darovao duši našoj život, i nije dao da poklizne noga naša.

10 Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.

Ti si nas okušao, Bože, pretopio si nas, kao srebro što se pretapa.

11 Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;

Uveo si nas u mrežu, metnuo si breme na leða naša.

12 Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.

Dao si nas u jaram èovjeku, uðosmo u oganj i u vodu; ali si nas izveo na odmor.

13 Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,

Uæi æu u dom tvoj sa žrtvama što se sažižu, izvršiæu ti zavjete svoje,

14 Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.

Koje rekoše usta moja, i kaza jezik moj u tjeskobi mojoj.

15 Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)

Žrtve paljenice pretile æu ti prinijeti s dimom od pretiline ovnujske, prinijeæu ti teoce s jariæima.

16 Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

Hodite, èujte svi koji se bojite Boga, ja æu vam kazati šta je uèinio duši mojoj.

17 Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.

K njemu zavikah ustima svojim, i jezikom svojim proslavih ga.

18 Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;

Da sam vidio u srcu svom bezakonje, ne bi me uslišio Gospod.

19 Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.

Ali Bog usliši, primi glas moljenja mojega.

20 Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.

Blagosloven Bog, koji ne odvrže molitve moje i ne ostavi me bez milosti svoje!