Psalmaro 66

1 Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.

Acclamate a Dio da tutta la terra, Al maestro del coro. Canto. Salmo.

2 Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.

cantate alla gloria del suo nome, date a lui splendida lode.

3 Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.

Dite a Dio: «Stupende sono le tue opere! Per la grandezza della tua potenza a te si piegano i tuoi nemici.

4 La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)

A te si prostri tutta la terra, a te canti inni, canti al tuo nome».

5 Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.

Venite e vedete le opere di Dio, mirabile nel suo agire sugli uomini.

6 Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.

Egli cambiò il mare in terra ferma, passarono a piedi il fiume; per questo in lui esultiamo di gioia.

7 Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)

Con la sua forza domina in eterno, il suo occhio scruta le nazioni; i ribelli non rialzino la fronte.

8 Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.

Benedite, popoli, il nostro Dio, fate risuonare la sua lode;

9 Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.

è lui che salvò la nostra vita e non lasciò vacillare i nostri passi.

10 Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.

Dio, tu ci hai messi alla prova; ci hai passati al crogiuolo, come l'argento.

11 Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;

Ci hai fatti cadere in un agguato, hai messo un peso ai nostri fianchi.

12 Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.

Hai fatto cavalcare uomini sulle nostre teste; ci hai fatto passare per il fuoco e l'acqua, ma poi ci hai dato sollievo.

13 Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,

Entrerò nella tua casa con olocausti, a te scioglierò i miei voti,

14 Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.

i voti pronunziati dalle mie labbra, promessi nel momento dell'angoscia.

15 Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)

Ti offrirò pingui olocausti con fragranza di montoni, immolerò a te buoi e capri.

16 Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

Venite, ascoltate, voi tutti che temete Dio, e narrerò quanto per me ha fatto.

17 Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.

A lui ho rivolto il mio grido, la mia lingua cantò la sua lode.

18 Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;

Se nel mio cuore avessi cercato il male, il Signore non mi avrebbe ascoltato.

19 Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.

Ma Dio ha ascoltato, si è fatto attento alla voce della mia preghiera.

20 Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.

Sia benedetto Dio che non ha respinto la mia preghiera, non mi ha negato la sua misericordia.