Psalmaro 66
1 Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.
A karmesternek. Ének. Zsoltár. Riadozzatok Istennek mind a földön levők;
2 Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.
zengjétek neve tiszteletét, adjatok tiszteletet, dicsérő dalával,
3 Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.
mondjátok Istennek: Mi félelmetes a te műved, nagy erőd miatt hízelegnek neked ellenségeid.
4 La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)
Mind a földön levők leborúlnak előtted és zengenek neked, zengik nevedet. Széla.
5 Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.
Jertek és lássátok az Isten cselekvéseit, tettben félelmetes ő az ember fiai fölött.
6 Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.
Szárazra változtatta a tengert, a folyamon lábbal keltek át; ott örülhetünk benne.
7 Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)
Hatalmában örökké uralkodik, szemei kémlelik a nemzeteket: a pártütők ne emelkedjenek föl. Széla.
8 Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.
Áldjátok, népek, Istenünket és hallassátok dicséretének hangját:
9 Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.
a ki életet engedett lelkünknek és tántorodásnak nem adta át lábunkat.
10 Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.
Mert megvizsgáltál minket, Isten, megolvasztottál, a mint ezüstöt olvasztanak.
11 Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;
Hálóba juttattál minket, szorítót tettél derekunkra;
12 Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.
nyargalni engedtél embert fejünkön, tűzbe meg vízbe kerültünk, de kijuttattál minket bőségre.
13 Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,
Bemegyek majd házadba égő áldozatokkal, megfizetem neked fogadalmaimat;
14 Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.
a melyekre ajkaím megnyíltak és kimondta azájam szorultomban.
15 Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)
Égő áldozatokul kövér barmokat hozok neked, kosoknak füstölő áldozatával, elkészítek tulkokat bakokkal. Széla.
16 Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.
Jertek, halljátok, hadd beszélem el, ti istenfélők mind, a mit tett lelkemnek.
17 Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.
Hozzája kiáltottam föl szájammal, hogy magasztaltassék nyelvemen.
18 Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;
Jogtalanságot ha láttam szívemben, ne hallja meg az Úr!
19 Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.
Ámde meghallotta az Isten, figyelt imádságom hangjára.
20 Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.
Áldva legyen az Isten, a ki nem távolította el imádságomat, sem az ő kegyelmét tőlem.
