Psalmaro 66

1 Al la ĥorestro. Kanto-psalmo. Ĝoje kriu al Dio tuta la tero.

Til Sangmesteren; en Psalmesang. Raaber med Glæde for Gud al Jorden!

2 Muziku la gloron de Lia nomo, Faru honoron al Lia gloro.

Synger Psalmer til hans Navns Ære; giver ham Ære til hans Pris.

3 Diru al Dio: Kiel timindaj estas Viaj faroj! Pro Via granda forto kaŝiĝas antaŭ Vi Viaj malamikoj.

Siger til Gud: Hvor forfærdelige ere dine Gerninger! for din store Magts Skyld skulle dine Fjender smigre for dig.

4 La tuta tero kliniĝas antaŭ Vi kaj kantas al Vi, Kantas Vian nomon. (Sela)

Al Jorden skal tilbede dig og lovsynge dig; de skulle lovsynge dit Navn. (Sela)

5 Venu, kaj rigardu la farojn de Dio, Kiu estas timinda pro Siaj faroj inter la homidoj.

Gaar hen og ser Guds Værk; han er forfærdelig i Gerning imod Menneskens Børn.

6 Li faris el maro sekan teron; Riveron oni transpaŝis piede; Tie ni ĝojis pro Li.

Han omvendte Havet til det tørre, de gik til Fods over Floden; der glædede vi os i ham.

7 Li regas per Sia potenco eterne; Liaj okuloj rigardas la popolojn; La ribelantoj ne leviĝu. (Sela)

Han hersker med sin Magt evindelig, hans Øjne vare paa Hedningerne; de genstridige ophøje sig ikke. (Sela)

8 Laŭdu, ho popoloj, nian Dion, Kaj laŭte aŭdigu Lian gloron.

I Folkefærd! lover vor Gud og lader Røsten høres til hans Pris!

9 Li donis vivon al nia animo, Kaj ne lasis falŝanceliĝi nian piedon.

Han holder vor Sjæl i Live og lader ikke vor Fod snuble.

10 Ĉar Vi esploris nin, ho Dio; Vi refandis nin, kiel oni refandas arĝenton.

Thi du har prøvet os, o Gud! du har lutret os, ligesom Sølv bliver lutret.

11 Vi enirigis nin en kaptilon, Vi metis ŝarĝon sur niajn lumbojn;

Du har ført os i Garnet, du lagde et Tryk paa vore Lænder.

12 Vi rajdigis homojn sur niaj kapoj; Ni trapasis fajron kaj akvon, Sed Vi elirigis nin en bonstaton.

Du lod Mennesker fare over vort Hoved; vi ere komne i Ild og i Vand, men du udførte os til at vederkvæges.

13 Mi eniros en Vian domon kun bruloferoj; Mi plenumos al Vi miajn promesojn,

Jeg vil gaa ind i dit Hus med Brændofre, jeg vil betale dig mine Løfter,

14 Kiujn eligis miaj lipoj kaj elparolis mia buŝo, Kiam mi estis en premo.

dem, som mine Læber oplode sig med, og min Mund talte, da jeg var i Angest.

15 Grasajn bruloferojn mi alportos al Vi kun fumo de virŝafoj; Mi oferos bovidojn kaj kaprojn. (Sela)

Jeg vil ofre dig Brændoffer af fedt Kvæg og Duften af Vædre; jeg vil tillave Øksne og Bukke. (Sela)

16 Venu, aŭskultu, ĉiuj, kiuj timas Dion; Kaj mi rakontos, kion Li faris por mia animo.

Kommer hid, hører til, alle 1, som frygte Gud, saa vil jeg fortælle, hvad han har gjort ved min Sjæl.

17 Al Li mi vokis per mia buŝo, Kaj Lia glorado estis sub mia lango.

Til ham raabte jeg med min Mund, og hans Pris kom paa min Tunge.

18 Se mi vidus maljustaĵon en mia koro, Mia Sinjoro min ne aŭskultus;

Dersom jeg havde set Uret i mit Hjerte, da vilde Herren ikke have hørt mig.

19 Sed Dio aŭskultis, Li atentis la voĉon de mia preĝo.

Dog har Gud hørt; han gav Agt paa min Bøns Røst.

20 Glorata estu Dio, Kiu ne forpuŝis mian preĝon kaj ne rifuzis al mi Sian bonecon.

Lovet være Gud, som ikke forskød min Bøn eller vendte sin Miskundhed fra mig!