Psalmaro 65

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Kanto. Vin oni fidas kaj gloras, ho Dio, en Cion; Kaj al Vi oni plenumas promesojn.

Au maître de chant. Psaume de David. Cantique. À toi est due la louange, ô Dieu, dans Sion; c’est en ton honneur qu’on accomplit les vœux.

2 Al Vi, kiu aŭskultas preĝon, Venas ĉiu karno.

Ô toi, qui écoutes la prière, tous les hommes viennent à toi.

3 Krimaĵoj min premas; Niajn pekojn Vi pardonos.

Un amas d’iniquités pesait sur moi: tu pardonnes nos transgressions.

4 Feliĉa estas tiu, kiun Vi elektas kaj alproksimigas al Vi, Ke li loĝu en Viaj kortoj. Ni satiĝu per la bonaĵoj de Via domo, De Via sankta templo.

Heureux celui que tu choisis et que tu rapproches de toi, pour qu’il habite dans tes parvis! Puissions-nous être rassasiés des biens de ta maison, de ton saint temple!

5 Per timindaĵoj Vi respondas al ni en justeco, Ho Dio de nia savo, Espero de ĉiuj finoj de la tero kaj de malproksimaj maroj,

Par des prodiges, tu nous exauces dans ta justice, Dieu de notre salut, espoir des extrémités de la terre, et des mers lointaines.

6 Vi, kiu fortigas montojn per Sia forto, Kiu estas zonita per potenco,

— Il affermit les montagnes par sa force, il est ceint de sa puissance;

7 Kiu kvietigas la bruadon de maroj, la bruadon de iliaj ondoj, Kaj la tumulton de popoloj.

il apaise la fureur des mers, la fureur de leurs flots, et le tumulte des peuples. —

8 Kaj ektimos pro Viaj mirakloj la loĝantoj de la limoj; La lokojn de la sunleviĝo kaj sunsubiro Vi ĝojigas.

Les habitants des pays lointains craignent devant tes prodiges, tu réjouis les extrémités, l’Orient et l’Occident.

9 Vi memoras pri la tero, Kaj Vi donas al ĝi akvon, kaj Vi forte ĝin riĉigas; La torento de Dio estas plena de akvo; Vi pretigas ĝian panon, ĉar tiel Vi ĝin aranĝis.

Tu as visité la terre pour lui donner l’abondance, tu la combles de richesses; la source divine est remplie d’eau: tu prépares le blé, quand tu la fertilises ainsi.

10 Vi donas trinkon al ĝiaj sulkoj, Vi ebenigas ĝiajn bulojn; Per pluvego Vi ĝin moligas, Vi benas ĝiajn kreskaĵojn.

Arrosant ses sillons, aplanissant ses mottes, tu l’amollis par des ondées, tu bénis ses germes.

11 Vi kronas la jaron per Via bono; Kaj la signoj de Viaj piedoj gutas per graso.

Tu couronnes l’année de tes bienfaits, sur tes pas ruisselle la graisse.

12 La stepoj de dezerto grasiĝas, Kaj la montetoj zoniĝas per ĝojo.

Les pâturages du désert sont abreuvés, et les collines se revêtent d’allégresse.

13 La herbejoj kovriĝas per brutaroj, Kaj la kampoj vestiĝas per greno; Ili ĝojas kaj kantas.

Les prairies se couvrent de troupeaux, et les vallées se parent d’épis; tout se réjouit et chante.