Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

En Psalm Davids, till att föresjunga på strängaspel. Hör, Gud, mitt rop, och akta uppå mina bön.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Härnedre på jordene ropar jag till dig, när mitt hjerta i ångest är: För mig dock uppå en hög klippo.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Ty du äst min tillflykt; ett starkt torn för mina fiendar.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Jag vill bo uti dine hyddo till evig tid, och min tröst hafva under dina vingar. (Sela)

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Ty du, Gud, hörer mina löften; du lönar dem väl, som ditt Namn frukta.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Du gifver Konungenom långt lif, att hans år vara ifrå slägte till slägte;

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Att han må evigliga för Gudi sittandes blifva. Bevisa honom godhet och trohet, att de bevara honom;

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Så vill jag lofsjunga dino Namne evinnerliga, att jag må betala mina löften dageliga.