Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

För sångmästaren, till strängaspel; av David. Hör, o Gud, mitt rop, akta på min bön.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Från jordens ända ropar jag till dig, ty mitt hjärta försmäktar; för mig upp på en klippa, som är mig alltför hög.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Ty du är min tillflykt, ett starkt torn mot fienden.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Låt mig bo i din hydda evinnerligen; under dina vingars beskärm tager jag min tillflykt. (Sela)

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Ty du, o Gud, hör mina löften, åt dem som frukta ditt namn giver du en arvedel.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Du förökar konungens dagar; hans år skola vara från släkte till släkte.

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Må han sitta på sin tron inför Gud evinnerligen; låt nåd och trofasthet bevara honom.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Då skall jag lovsjunga ditt namn till evig tid, i det jag får infria mina löften dag efter dag.