Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Oh ʼElohim, oye mi clamor. Atiende mi súplica.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Cuando mi corazón desmaya, Clamo a Ti desde el extremo de la tierra: Llévame a la Roca que es más alta que yo.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Porque Tú fuiste mi Refugio, Torre fuerte contra el enemigo.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Permite que yo viva en tu Tabernáculo para siempre Y que me refugie al amparo de tus alas. (Selah)

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Porque Tú, ʼElohim, oíste mis votos. Diste heredad a los que temen tu Nombre.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Prolongarás la vida del rey. Sus años serán como muchas generaciones.

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Estará para siempre delante de ʼElohim. Prepara misericordia y verdad para que lo preserven.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Así cantaré alabanza a tu Nombre para siempre, A fin de pagar mis votos cada día.