Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Èuj, Bože, viku moju, slušaj molitvu moju.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Od kraja zemlje vièem k tebi, kad klonu srce moje. Izvedi me na goru, gdje se ne mogu popeti.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Jer si ti utoèište moje, tvrdi zaklon od neprijatelja.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Da živim u stanu tvom dovijeka, i poèinem pod krovom krila tvojih.

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Jer ti, Bože, èuješ zavjete moje i daješ mi dostojanje onijeh koji poštuju ime tvoje.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Dodaj dane k danima carevijem, i godine njegove produlji od koljena na koljeno.

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Neka caruje dovijeka pred Bogom; zapovjedi milosti i istini neka ga èuvaju.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Tako æu pjevati imenu tvojemu svagda, izvršujuæi zavjete svoje svaki dan.