Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Ouve, ó Deus, o meu clamor; attende á minha oração.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Desde o fim da terra clamarei a ti, quando o meu coração estiver desmaiado; leva-me para a rocha que é mais alta do que eu

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Pois tens sido um refugio para mim, e uma torre forte contra o inimigo.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Habitarei no teu tabernaculo para sempre: abrigar-me-hei no occulto das tuas azas (Selah)

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Pois tu, ó Deus, ouviste os meus votos: déste-me a herança dos que temem o teu nome.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Prolongarás os dias do rei; e os seus annos serão como muitas gerações.

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Elle permanecerá diante de Deus para sempre; prepara-lhe misericordia e verdade que o preservem.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Assim cantarei psalmos ao teu nome perpetuamente, para pagar os meus votos de dia em dia.