Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

In finem. In hymnis David. [Exaudi, Deus, deprecationem meam; intende orationi meæ.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum; in petra exaltasti me. Deduxisti me,

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

quia factus es spes mea: turris fortitudinis a facie inimici.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula; protegar in velamento alarum tuarum.

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam; dedisti hæreditatem timentibus nomen tuum.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Dies super dies regis adjicies; annos ejus usque in diem generationis et generationis.

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Permanet in æternum in conspectu Dei: misericordiam et veritatem ejus quis requiret?

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi, ut reddam vota mea de die in diem.]