Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

A karmesternek. Hárfajátékra. Dávidtól. Halljad Isten fohászomat, figyelj imádságomra!

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

A föld végéről hozzád kiáltok föl, mikor szívem elborul; sziklára, mely magas nekem, vezérelj engem.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Mert menedék voltál nekem, erős torony ellenség elől.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Hadd időzöm sátradban örökké, keresek menedéket szárnyaid rejtekében. Széla.

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Mert te, Isten, hallgattál fogadásaimra, megadod neved tisztelőinek örökségét.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Napokat tégy hozzá a király napjaihoz, évei annyi mint nemzedék meg nemzedék!

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Székeljen örökké Isten előtt, szeretet és hűség, rendeld, hogy megóvják!

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Ekképen hadd zengem nevedet mindétig, hogy megfizessem fogadásaimat napról napra!