Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Da kayan kiɗi masu tsirkiya. Ta Dawuda. Ka ji kukata, ya Allah; ka saurari addu’ata.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Daga iyakar duniya na yi kira gare ka, na yi kira yayinda zuciyata ta karai; ka bishe ni zuwa dutsen da ya fi ni tsayi.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Gama kai ne mafakata, hasumiya mai ƙarfi gāba da maƙiyi.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Ina marmari in zauna a tentinka har abada in sami mafaka a cikin inuwar fikafikanka. (Sela)

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Gama ka ji alkawarina, ya Allah; ka ba ni gādo na waɗanda suke tsoron sunanka.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Ka ƙara kwanakin ran sarki, shekarunsa su kasance a zamanai masu yawa.

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Bari yă yi mulki a gaban Allah har abada; ka sa ƙaunarka da amincinka su tsare shi.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Sa’an nan zan riƙa rera yabo ga sunanka in kuma cika alkawarina kowace rana.