Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Ein Psalm Davids, vorzusingen, auf Saitenspiel. Höre, Gott, mein Schreien und merke auf mein Gebet!

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Hienieden auf Erden rufe ich zu dir, wenn mein Herz in Angst ist, du wollest mich führen auf einen hohen Felsen.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Denn du bist meine Zuversicht, ein starker Turm vor meinen Feinden.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Laß mich wohnen in deiner Hütte ewiglich und Zuflucht haben unter deinen Fittichen. (Sela)

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Denn du, Gott, hörst mein Gelübde; du belohnst die wohl, die deinen Namen fürchten.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Du wollest dem König langes Leben geben, daß seine Jahre währen immer für und für,

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

daß er immer bleibe vor Gott. Erzeige ihm Güte und Treue, die ihn behüten.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

So will ich deinem Namen lobsingen ewiglich, daß ich meine Gelübde bezahle täglich.