Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

O Dieu, écoute mon cri, sois attentif à ma prière!

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Du bout de la terre, je crie à toi, quand le cœur me manque; conduis-moi sur ce rocher, qui est trop élevé pour moi.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Car tu as été mon refuge, ma forte tour devant l'ennemi.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Je séjournerai dans ta tente à jamais; je me retirerai sous l'abri de tes ailes. (Sélah)

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Car tu as, ô Dieu, exaucé mes vœux; tu m'as donné l'héritage de ceux qui craignent ton nom.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Ajoute des jours aux jours du roi, et que ses années soient d'âge en âge!

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Qu'il siège à toujours devant Dieu! Donne-lui pour garde ta bonté, ta fidélité.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Alors je chanterai ton nom à jamais, et j'accomplirai mes vœux chaque jour.