Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Au maître de chant. Sur les instruments à cordes. De David. O Dieu, entends mes cris, sois attentif à ma prière.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

De l’extrémité de la terre je crie vers toi, dans l’angoisse de mon cœur; conduis-moi sur le rocher que je ne puis atteindre.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Car tu es pour moi un refuge, une tour puissante contre l’ennemi.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Je voudrais demeurer à jamais dans ta tente, me réfugier à l’abri de tes ailes! — Séla.

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Car toi, ô Dieu, tu exauces mes vœux, tu m’as donné l’héritage de ceux qui révèrent ton nom.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Ajoute des jours aux jours du roi, que ses années se prolongent d’âge en âge!

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Qu’il demeure sur le trône éternellement devant Dieu! Ordonne à ta bonté et à ta vérité de le garder!

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

Alors je célébrerai ton nom à jamais, et j’accomplirai mes vœux chaque jour.