Psalmaro 61

1 Al la ĥorestro. Por korda instrumento. De David. Aŭskultu, ho Dio, mian krion; Atentu mian preĝon.

Přednímu z kantorů na neginot, Davidův. Slyš, ó Bože, volání mé, pozoruj modlitby mé.

2 De la fino de la tero mi vokas al Vi en la malĝojo de mia koro: Sur rokon tro altan por mi suprenkonduku min.

Od konce země v sevření srdce svého k tobě volám, na skálu nade mne vyšší uvediž mne.

3 Ĉar Vi estis mia rifuĝejo, Fortika turo kontraŭ malamiko.

Nebo jsi býval mé útočiště, a pevná věže před tváří nepřítele.

4 Lasu min loĝi eterne en Via tendo, Havi rifuĝon sub la kovro de Viaj flugiloj. (Sela)

Buduť bydliti v stánku tvém na věky, schráním se v skrýši křídel tvých. (Sélah)

5 Ĉar Vi, ho Dio, aŭdis miajn promesojn; Vi donis al mi la heredon de tiuj, kiuj timas Vian nomon.

Ty jsi zajisté, Bože, vyslyšel žádosti mé, dal jsi dědictví bojícím se jména tvého.

6 Aldonu tagojn al la tagoj de la reĝo, Ke liaj jaroj daŭru multajn generaciojn.

Ke dnům krále více dnů přidej, ať jsou léta jeho od národu do pronárodu,

7 Li restu eterne antaŭ Dio; Boneco kaj vero laŭ Via volo lin gardu.

Ať bydlí na věky před tváří Boží; milosrdenství a pravdu nastroj, ať ho ostříhají.

8 Tiel mi prikantos Vian nomon eterne, Plenumante miajn promesojn ĉiutage.

A tak žalmy zpívati budu jménu tvému na věky, a sliby své plniti budu den po dni.