Psalmaro 58

1 Al la ĥorestro. Por Al-taŝĥet. Verko de David. Ĉu efektive vi parolas veron, vi potenculoj? Ĉu vi juste juĝas, homidoj?

Ki he Takimuʻa, ʻAli-Tasikiti, ko e Saame mahuʻinga ʻa Tevita. ‌ʻAe fakataha, ʻoku moʻoni ʻa hoʻomou lea māʻoniʻoni ʻakimoutolu? ʻAe ngaahi foha ʻoe tangata, ʻoku mou fakamaau totonu koā?

2 Kontraŭe, en la koro vi faras krimaĵojn, Sur la tero vi pesas per manoj rabemaj.

‌ʻIo, ʻoku mou fai kovi ʻi loto; ʻoku mou fakamamafa ʻae kovi ʻo homou nima ʻi māmani.

3 De la momento de sia naskiĝo la malvirtuloj devojiĝis; De el la ventro de sia patrino la mensogantoj ekeraris.

Talu ʻae māvae ʻae angakovi mo e manāva mo ʻenau hē: ʻoku nau ʻalu hē leva talu ʻenau fanauʻi, ʻi he lea loi.

4 Ilia veneno estas simila al la veneno de serpento, De surda aspido, kiu ŝtopas sian orelon,

Ko honau kona ʻoku hangē ko e kona ʻoe ngata: ʻoku nau tatau mo e ngata tuli ʻoku ne tāpuni hono telinga;

5 Kiu ne aŭskultas la vortojn de sorĉistoj, Kiel ajn lertaj en sia arto.

‌ʻAia ʻe ʻikai tokanga ki he leʻo ʻoe kau fakafiemālie, neongo ʻae poto lahi ʻoe tangata faiva.

6 Ho Dio, frakasu iliajn dentojn en ilia buŝo; Frakasu la makzelojn de la junaj leonoj, ho Eternulo!

‌ʻE ʻOtua, ke ke sili honau kau nifo ʻi honau ngutu: ʻE Sihova, pakiʻi ʻo toʻo kituʻa ʻae kau nifo lahi ʻoe fanga laione mui.

7 Ili forverŝiĝu kiel akvo, kiu malaperas; Kiam Li ĵetos Siajn sagojn, ili estu kiel buĉitaj.

Tuku ke vela ʻo vai ʻakinautolu ʻo hangē ko e vai ʻoku tafe maʻuaipē: ʻoka teteke ʻe ia ʻene kau fana ke fana ʻaki ʻene ngaahi ngahau, tuku ke tuʻutuʻu ʻakinautolu.

8 Kiel limako konsumiĝanta ili malaperu, Kiel abortaĵo virina, kiu ne vidis la sunon;

Ke mole ʻo ʻosi ʻakinautolu ʻo hangē ko e sineli: tuku ke nau hangē ko e tama taʻehoko ʻae fefine, koeʻuhi ke ʻoua naʻa nau mamata ki he laʻā.

9 Antaŭ ol viaj kaldronoj eksentos la dornojn, Ilin vivajn kaj freŝajn pereigu la ventego.

‌ʻI he teʻeki vela ki hoʻomou kulo ʻae okooko ʻakau talatala, ʻe ʻosi ʻene ʻave moʻui ʻakinautolu ʻi hono houhau, ʻo hangē ko e ʻahiohio.

10 Ĝojos la virtulo, kiam li vidos venĝon; Li lavos siajn piedojn en la sango de la malvirtulo.

‌ʻE fiefia ʻae māʻoniʻoni ʻi heʻene mamata ki he totongi: ʻe fufulu ʻe ia hono vaʻe ʻi he toto ʻoe angakovi.

11 Kaj la homoj diros: Ekzistas rekompenco por la virtulo, Ekzistas Dio, juĝanto sur la tero.

Ko ia ʻe pehē ai ʻe he tangata, “Ko e moʻoni ʻoku ai ʻae totongi ki he māʻoniʻoni: ko e moʻoni ko e ʻOtua ia ʻoku fakamaau ʻi māmani.”