Psalmaro 58

1 Al la ĥorestro. Por Al-taŝĥet. Verko de David. Ĉu efektive vi parolas veron, vi potenculoj? Ĉu vi juste juĝas, homidoj?

In finem, Ne disperdas, David in tituli inscriptionem. Si vere utique iustitiam loquimini: recta iudicate filii hominum.

2 Kontraŭe, en la koro vi faras krimaĵojn, Sur la tero vi pesas per manoj rabemaj.

Etenim in corde iniquitates operamini: in terra iniustitias manus vestræ concinnant.

3 De la momento de sia naskiĝo la malvirtuloj devojiĝis; De el la ventro de sia patrino la mensogantoj ekeraris.

Alienati sunt peccatores a vulva, erraverunt ab utero: locuti sunt falsa.

4 Ilia veneno estas simila al la veneno de serpento, De surda aspido, kiu ŝtopas sian orelon,

Furor illis secundum similitudinem serpentis: sicut aspidis surdæ, et obturantis aures suas,

5 Kiu ne aŭskultas la vortojn de sorĉistoj, Kiel ajn lertaj en sia arto.

Quæ non exaudiet vocem incantantium: et venefici incantantis sapienter.

6 Ho Dio, frakasu iliajn dentojn en ilia buŝo; Frakasu la makzelojn de la junaj leonoj, ho Eternulo!

Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum: molas leonum confringet Dominus.

7 Ili forverŝiĝu kiel akvo, kiu malaperas; Kiam Li ĵetos Siajn sagojn, ili estu kiel buĉitaj.

Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens: intendit arcum suum donec infirmentur.

8 Kiel limako konsumiĝanta ili malaperu, Kiel abortaĵo virina, kiu ne vidis la sunon;

Sicut cera, quæ fluit, auferentur: supercecidit ignis, et non viderunt solem.

9 Antaŭ ol viaj kaldronoj eksentos la dornojn, Ilin vivajn kaj freŝajn pereigu la ventego.

Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum: sicut viventes, sic in ira absorbet eos.

10 Ĝojos la virtulo, kiam li vidos venĝon; Li lavos siajn piedojn en la sango de la malvirtulo.

Lætabitur iustus cum viderit vindictam: manus suas lavabit in sanguine peccatoris.

11 Kaj la homoj diros: Ekzistas rekompenco por la virtulo, Ekzistas Dio, juĝanto sur la tero.

Et dicet homo: Si utique est fructus iusto: utique est Deus iudicans eos in terra.