Psalmaro 56

1 Al la ĥorestro. Por Jonatelem-reĥokim. Verko de David, kiam kaptis lin la Filiŝtoj en Gat. Korfavoru min, ho Dio, ĉar homo volas min engluti, Dum la tuta tago malamiko min premas.

Načelniku godbe, o duši, ki silo trpi od tujcev krdela, odlična pesem Davidova, ko so ga prijeli Filistejci v Gatu. Milosten mi bodi, Bog, ker rohneč me preganja človek, ves dan me stiska oblegovatelj.

2 Miaj malamikoj volas min engluti ĉiutage, Ĉar multaj militas kontraŭ mi fiere.

Rohné zalezovalci moji vés dan, ker mnogo jih je; z višave naj mi pomagajo borilci.

3 En la tago, kiam mi timas, Mi fidas Vin.

Ko se bodem bal, zaupal bodem v tebe.

4 Dion, kies vorton mi gloras, Tiun Dion mi fidas; mi ne timas: Kion karno faros al mi?

V Bogu bodem hvalil besedo njegovo; v Boga bodem zaupal, ne bodem se bal: Kaj naj bi mi storilo meso?

5 Dum la tuta tago ili atakas miajn vortojn; Ĉiuj iliaj pensoj pri mi estas por malbono.

Ves dan žalijo mojo stvar; zoper mene merijo vse njih misli v hudo.

6 Ili kolektiĝas, embuskas, observas miajn paŝojn, Penante kapti mian animon.

Zbirajo, skrivajo se oni; na moj sled prežé, kakor ki iščejo življenje moje.

7 Por ilia malbonago repagu al ili, En kolero faligu la popolojn, ho Dio!

Poleg krivičnosti jim stóri, v jezi pahni ljudstva, Bog.

8 Mian vagadon Vi kalkulis; Metu miajn larmojn en Vian felsakon, Ili estas ja en Via libro.

Ti imaš sešteto tavanje moje; v meh svoj deni vsako solzo mojo, ali bi jih ne imel seštetih?

9 Tiam miaj malamikoj returniĝos malantaŭen en la tago, kiam mi vokos; Tion mi scias, ke Dio estas kun mi.

Tedaj se povrnejo sovražniki moji nazaj; tisti dan, ko bodem vpil: To vém, da mi bode Bog na strani.

10 Mi gloros vorton de Dio; Mi gloros vorton de la Eternulo.

V Bogu bodem hvalil besedo, v Gospodu hvalil besedo.

11 Dion mi fidas, mi ne timas: Kion faros al mi homo?

V Boga zaupam, ne bodem se bal; kaj bi mi storil človek?

12 Mi faris al Vi, ho Dio, promesojn, Mi plenumos al Vi dankoferojn.

Z menoj bodejo, o Bog, obljube tvoje; zahvaljeval se bodem tebi.

13 Ĉar Vi savis mian animon de la morto, Kaj miajn piedojn de falpuŝiĝo, Por ke mi iradu antaŭ Dio En la lumo de la vivo.

Ker dušo mojo otimaš smrti; ali bi ne rešil nóg mojih padca? da neprestano hodim pred Bogom v tega življenja luči.