Psalmaro 52

1 Al la ĥorestro. Instruo de David, kiam venis Doeg, la Edomido, kaj raportis al Saul, kaj diris al li: David venis en la domon de Aĥimeleĥ. Kial vi fanfaronas pro malbono, ho tirano? La boneco de Dio estas ĉiama.

¿Por qué te alabas de maldad, o! valiente? la misericordia de Dios es cada día.

2 Pereon intencas via lango, Kiel akrigita razilo ĝi tranĉas malicon.

Agravios maquina tu lengua: como navaja afilada, hace engaño.

3 Vi pli amas malbonon, ol bonon; Pli mensogi, ol diri veron. (Sela)

Amaste el mal más que el bien: la mentira, más que hablar justicia. (Selah)

4 Vi amas ĉian parolon pereigan, Parolon malican.

Amaste todas las palabras dañosas; lengua engañosa.

5 Tial Dio pereigos vin por ĉiam, Elŝiros vin el via tendo, Kaj elĵetos vin el la lando de la vivantoj. (Sela)

También Dios te derrocará para siempre: cortarte ha, y arrancarte ha de la tienda; y te desarraigará de la tierra de los vivientes. (Selah)

6 Kaj virtuloj vidos kaj ektimos, Kaj pri li ili ridos, dirante:

Y verán los justos, y temerán: y reírse han de él.

7 Jen estas la viro, kiu ne en Dio vidis sian forton, Sed fidis sian grandan riĉecon, Sentis sin forta per sia malbonpovado.

He aquí un varón que no puso a Dios por su fortaleza, mas confió en la multitud de sus riquezas: esforzóse en su maldad.

8 Kaj mi, kiel verda olivarbo en la domo de Dio, Fidas la bonecon de Dio ĉiam kaj eterne.

Mas yo, como oliva verde, en la casa de Dios: confié en la misericordia de Dios siempre y eternalmente.

9 Mi dankos Vin eterne por tio, kion Vi faris, Kaj mi esperos al Via nomo, ĉar Vi estas bona por Viaj fideluloj.

Yo te alabaré para siempre, porque hiciste: y esperaré tu nombre, porque es bueno, delante de tus misericordiosos.