Psalmaro 51

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David, kiam venis al li la profeto Natan post lia aliĝo al Bat-Ŝeba. Korfavoru min, ho Dio, laŭ Via boneco; Laŭ Via granda kompatemeco elstreku miajn pekojn.

En Psalm Davids, till att föresjunga; Då den Propheten Nathan till honom kom, när han till BathSeba ingången var. Gud, var mig nådelig, efter dina godhet, och afplana mina synd, efter dina stora barmhertighet.

2 Lavu min tute pure de mia krimo, Kaj purigu min de mia peko.

Två mig väl af mine missgerning, och rensa mig ifrå mine synd.

3 Ĉar miajn kulpojn mi konsciadas; Kaj mia peko estas ĉiam antaŭ mi.

Förty jag känner mina missgerning, och min synd är alltid för mig.

4 Antaŭ Vi sola mi pekis, Kaj mi faris tion, kio estas malbona antaŭ Viaj okuloj; Tial Vi estas justa en Via vorto Kaj pura en Via juĝo.

Mot dig allena hafver jag syndat, och illa gjort för dig; på det du må rätt blifva i din ord, och icke straffad blifva, då du dömd varder.

5 Mi estas ja naskita en krimo; Kaj en peko gravediĝis per mi mia patrino.

Si, jag är af syndelig säd född, och min moder hafver mig i synd aflat.

6 Vi amas ja veron en la koro, Kaj en kaŝiteco Vi aperigas al mi saĝon.

Si, du hafver lust till sanningen, den i det fördolda ligger; du låter mig veta den hemliga visheten.

7 Senpekigu min per hisopo, kaj mi fariĝos pura; Lavu min, kaj mi estos pli blanka ol neĝo.

Skära mig med isop, att jag må ren varda; två mig, att jag må snöhvit varda.

8 Aŭdigu al mi ĝojon kaj gajecon, Kaj regajiĝos la ostoj, kiujn Vi batis.

Låt mig höra glädje och fröjd, att de ben, som du förkrossat hafver, måga fröjda sig.

9 Kaŝu Vian vizaĝon de miaj pekoj, Kaj ĉiujn miajn krimojn elstreku.

Vänd bort ditt ansigte ifrå mina synder, och afplana alla mina missgerningar.

10 Koron puran kreu al mi, ho Dio, Kaj spiriton fidelan novigu en mi.

Skapa i mig, Gud, ett rent hjerta, och gif i mig en ny viss anda.

11 Ne forpuŝu min de Via vizaĝo, Kaj Vian sanktan spiriton ne forprenu de mi.

Förkasta mig icke ifrå ditt ansigte, och tag icke din Helga Anda ifrå mig.

12 Redonu al mi la ĝojon de Via helpo; Kaj spirito bonfara fortikigu min.

Tröst mig igen med dine hjelp, och den frimodige anden uppehålle mig.

13 Mi instruos al la krimuloj Vian vojon; Kaj pekuloj revenos al Vi.

Ty jag vill lära öfverträdarena dina vägar, att syndarena måga vända sig till dig.

14 Liberigu min de sango, ho Dio, Dio de mia savo; Mia lango kantos Vian justecon.

Fräls mig ifrå blodskulder, Gud, som min Gud och Frälsare är; att min tunga må lofva dina rättfärdighet.

15 Ho, mia Sinjoro, malfermu miajn lipojn; Kaj mia buŝo rakontos Vian gloron.

Herre, upplåt mina läppar, att min mun må förkunna din pris.

16 Ĉar Vi ne deziras oferdonon, alie mi ĝin donus; Brulofero ne plaĉas al Vi.

Ty du hafver icke lust till offer, eljest ville jag väl gifva dig det; och bränneoffer behaga dig intet.

17 Oferdonoj al Dio estas spirito suferanta; Koron suferantan kaj humilan Vi, ho Dio, ne malŝatas.

De offer, som Gudi behaga, äro en bedröfvad ande. Ett bedröfvadt och förkrossadt hjerta varder du, Gud, icke föraktandes.

18 Bonfaru al Cion laŭ Via favoro, Konstruu la murojn de Jerusalem;

Gör väl vid Zion, efter dina nåde; uppbygg murarna i Jerusalem.

19 Tiam plaĉos al Vi oferdonoj de pieco, brulofero kaj plenofero; Tiam oni metos sur Vian altaron junajn bovojn.

Då skola dig behaga rättfärdighetenes offer, bränneoffer och heloffer; då skall man oxar uppå ditt altare offra.