Psalmaro 51

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David, kiam venis al li la profeto Natan post lia aliĝo al Bat-Ŝeba. Korfavoru min, ho Dio, laŭ Via boneco; Laŭ Via granda kompatemeco elstreku miajn pekojn.

Psalmus David, Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

2 Lavu min tute pure de mia krimo, Kaj purigu min de mia peko.

Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me.

3 Ĉar miajn kulpojn mi konsciadas; Kaj mia peko estas ĉiam antaŭ mi.

Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper.

4 Antaŭ Vi sola mi pekis, Kaj mi faris tion, kio estas malbona antaŭ Viaj okuloj; Tial Vi estas justa en Via vorto Kaj pura en Via juĝo.

Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris.

5 Mi estas ja naskita en krimo; Kaj en peko gravediĝis per mi mia patrino.

Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea.

6 Vi amas ja veron en la koro, Kaj en kaŝiteco Vi aperigas al mi saĝon.

Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiae tuae manifestasti mihi.

7 Senpekigu min per hisopo, kaj mi fariĝos pura; Lavu min, kaj mi estos pli blanka ol neĝo.

Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor.

8 Aŭdigu al mi ĝojon kaj gajecon, Kaj regajiĝos la ostoj, kiujn Vi batis.

Auditui meo dabis gaudium et laetitiam: et exultabunt ossa humiliata.

9 Kaŝu Vian vizaĝon de miaj pekoj, Kaj ĉiujn miajn krimojn elstreku.

Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele.

10 Koron puran kreu al mi, ho Dio, Kaj spiriton fidelan novigu en mi.

Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis.

11 Ne forpuŝu min de Via vizaĝo, Kaj Vian sanktan spiriton ne forprenu de mi.

Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.

12 Redonu al mi la ĝojon de Via helpo; Kaj spirito bonfara fortikigu min.

Redde mihi laetitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me.

13 Mi instruos al la krimuloj Vian vojon; Kaj pekuloj revenos al Vi.

Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur.

14 Liberigu min de sango, ho Dio, Dio de mia savo; Mia lango kantos Vian justecon.

Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meae: et exaltabit lingua mea iustitiam tuam.

15 Ho, mia Sinjoro, malfermu miajn lipojn; Kaj mia buŝo rakontos Vian gloron.

Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam.

16 Ĉar Vi ne deziras oferdonon, alie mi ĝin donus; Brulofero ne plaĉas al Vi.

Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis.

17 Oferdonoj al Dio estas spirito suferanta; Koron suferantan kaj humilan Vi, ho Dio, ne malŝatas.

Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies.

18 Bonfaru al Cion laŭ Via favoro, Konstruu la murojn de Jerusalem;

Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut aedificentur muri Ierusalem.

19 Tiam plaĉos al Vi oferdonoj de pieco, brulofero kaj plenofero; Tiam oni metos sur Vian altaron junajn bovojn.

Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos.