Psalmaro 51

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David, kiam venis al li la profeto Natan post lia aliĝo al Bat-Ŝeba. Korfavoru min, ho Dio, laŭ Via boneco; Laŭ Via granda kompatemeco elstreku miajn pekojn.

Psaume de David, au maître chantre. Touchant ce que Nathan le Prophète vint à lui, après qu'il fut entré vers Bathsebah. Ô Dieu! aie pitié de moi selon ta gratuité, selon la grandeur de tes compassions efface mes forfaits.

2 Lavu min tute pure de mia krimo, Kaj purigu min de mia peko.

Lave-moi parfaitement de mon iniquité, et me nettoie de mon péché.

3 Ĉar miajn kulpojn mi konsciadas; Kaj mia peko estas ĉiam antaŭ mi.

Car je connais mes transgressions, et mon péché est continuellement devant moi.

4 Antaŭ Vi sola mi pekis, Kaj mi faris tion, kio estas malbona antaŭ Viaj okuloj; Tial Vi estas justa en Via vorto Kaj pura en Via juĝo.

J'ai péché contre toi, contre toi proprement, et j'ai fait ce qui déplaît à tes yeux: afin que tu sois connu juste quand tu parles, [et] trouvé pur, quand tu juges.

5 Mi estas ja naskita en krimo; Kaj en peko gravediĝis per mi mia patrino.

Voilà, j'ai été formé dans l'iniquité, et ma mère m'a échauffé dans le péché.

6 Vi amas ja veron en la koro, Kaj en kaŝiteco Vi aperigas al mi saĝon.

Voilà, tu aimes la vérité dans le cœur, et tu m'as enseigné la sagesse dans le secret [de mon cœur].

7 Senpekigu min per hisopo, kaj mi fariĝos pura; Lavu min, kaj mi estos pli blanka ol neĝo.

Purifie-moi du péché avec de l'hysope, et je serai net; lave-moi, et je serai plus blanc que la neige.

8 Aŭdigu al mi ĝojon kaj gajecon, Kaj regajiĝos la ostoj, kiujn Vi batis.

Fais-moi entendre la joie et l'allégresse, et fais que les os que tu as brisés se réjouissent.

9 Kaŝu Vian vizaĝon de miaj pekoj, Kaj ĉiujn miajn krimojn elstreku.

Détourne ta face de mes péchés, et efface toutes mes iniquités.

10 Koron puran kreu al mi, ho Dio, Kaj spiriton fidelan novigu en mi.

Ô Dieu! crée-moi un cœur net, et renouvelle au dedans de moi un esprit bien remis.

11 Ne forpuŝu min de Via vizaĝo, Kaj Vian sanktan spiriton ne forprenu de mi.

Ne me rejette point de devant ta face, et ne m'ôte point l'Esprit de ta Sainteté.

12 Redonu al mi la ĝojon de Via helpo; Kaj spirito bonfara fortikigu min.

Rends-moi la joie de ton salut, et que l'Esprit de l'affranchissement me soutienne.

13 Mi instruos al la krimuloj Vian vojon; Kaj pekuloj revenos al Vi.

J'enseignerai tes voies aux transgresseurs, et les pécheurs se convertiront à toi.

14 Liberigu min de sango, ho Dio, Dio de mia savo; Mia lango kantos Vian justecon.

Ô Dieu! Dieu de mon salut, délivre-moi de tant de sang, [et] ma langue chantera hautement ta justice.

15 Ho, mia Sinjoro, malfermu miajn lipojn; Kaj mia buŝo rakontos Vian gloron.

Seigneur, ouvre mes lèvres, et ma bouche annoncera ta louange.

16 Ĉar Vi ne deziras oferdonon, alie mi ĝin donus; Brulofero ne plaĉas al Vi.

Car tu ne prends point plaisir aux sacrifices, autrement j'en donnerais; l'holocauste ne t'est point agréable.

17 Oferdonoj al Dio estas spirito suferanta; Koron suferantan kaj humilan Vi, ho Dio, ne malŝatas.

Les sacrifices de Dieu sont l'esprit froissé: ô Dieu! tu ne méprises point le cœur froissé et brisé.

18 Bonfaru al Cion laŭ Via favoro, Konstruu la murojn de Jerusalem;

Fais du bien selon ta bienveillance à Sion, [et] édifie les murs de Jérusalem.

19 Tiam plaĉos al Vi oferdonoj de pieco, brulofero kaj plenofero; Tiam oni metos sur Vian altaron junajn bovojn.

Alors tu prendras plaisir aux sacrifices de justice, à l'holocauste, et aux sacrifices qui se consument entièrement par le feu; alors on offrira des veaux sur ton autel.