Psalmaro 51
1 Al la ĥorestro. Psalmo de David, kiam venis al li la profeto Natan post lia aliĝo al Bat-Ŝeba. Korfavoru min, ho Dio, laŭ Via boneco; Laŭ Via granda kompatemeco elstreku miajn pekojn.
Katoeng kruek zaehoikung hanah. David mah Bathsheba zae haih pacoengah, anih khae tahmaa Nathan angzoh nathuem ih. David ih Saam laa. Aw Angraeng, nam lunghaih hoiah na tahmen raeh: na palung nathaih kalen parai hoiah ka sakpazaehaihnawk hae ciimsak ah.
2 Lavu min tute pure de mia krimo, Kaj purigu min de mia peko.
Ka sakpazaehaih pasae paeh loe, ka zaehaih thung hoiah na ciimsak ah.
3 Ĉar miajn kulpojn mi konsciadas; Kaj mia peko estas ĉiam antaŭ mi.
Tipongah tih nahaeloe ka sakpazae ih hmuennawk to ka panoek: ka zaehaih loe ka hmaa ah oh poe boeh.
4 Antaŭ Vi sola mi pekis, Kaj mi faris tion, kio estas malbona antaŭ Viaj okuloj; Tial Vi estas justa en Via vorto Kaj pura en Via juĝo.
Na lok ka aek moeng boeh, nang khae khue ah, zaehaih ka sak moe, na hmaa ah sethaih ka sak moeng boeh: to pongah lok na thuih naah na toenghaih to amtueng, coek koi om ai ah lok na caek.
5 Mi estas ja naskita en krimo; Kaj en peko gravediĝis per mi mia patrino.
Khenah, tapen tangsuek nathuem hoiah ka zae boeh; kam no mah zaehaih hoiah ang pomh boeh.
6 Vi amas ja veron en la koro, Kaj en kaŝiteco Vi aperigas al mi saĝon.
Khenah, nang loe athung ah loktang oh hanah na koeh: ka palung hanah palunghahaih to na patuk ah.
7 Senpekigu min per hisopo, kaj mi fariĝos pura; Lavu min, kaj mi estos pli blanka ol neĝo.
Hyssop hoiah na pasae ah, to tiah nahaeloe ka ciim tih: na pasae ah, to tih nahaeloe dantui pongah kang lung kue tih.
8 Aŭdigu al mi ĝojon kaj gajecon, Kaj regajiĝos la ostoj, kiujn Vi batis.
Anghoehaih hoi oephaih lok to na thaisak ah; to tiah nahaeloe nang khaehsak ih ka huhnawk to anghoe o tih.
9 Kaŝu Vian vizaĝon de miaj pekoj, Kaj ĉiujn miajn krimojn elstreku.
Ka zaehaihnawk pongah na mikhmai to hawk ving ah loe, ka sakpazaehaihnawk boih to ciimsak ah.
10 Koron puran kreu al mi, ho Dio, Kaj spiriton fidelan novigu en mi.
Aw Sithaw, ka thungah kaciim palung to suem ah, ka thungah muithla to angthasak ah.
11 Ne forpuŝu min de Via vizaĝo, Kaj Vian sanktan spiriton ne forprenu de mi.
Na hmaa hoiah na haek ving hmah, kai khae ih kacai na Muithla to la ving hmah.
12 Redonu al mi la ĝojon de Via helpo; Kaj spirito bonfara fortikigu min.
Na pahlonghaih hoi kasaeng anghoehaih to na paek let ah loe, poekhoihaih hoiah na patawn ah.
13 Mi instruos al la krimuloj Vian vojon; Kaj pekuloj revenos al Vi.
To tiah nahaeloe hmuen sah pazae kaminawk khaeah na loklam to ka patuek thai ueloe, zae kaminawk doeh nang khaeah amlaem o let tih.
14 Liberigu min de sango, ho Dio, Dio de mia savo; Mia lango kantos Vian justecon.
Aw Sithaw, kai akrangkung Sithaw, kami athii palong zaehaih thung hoiah na pahlong ah: to tiah nahaeloe ka palai mah na toenghaih laa to sah tih.
15 Ho, mia Sinjoro, malfermu miajn lipojn; Kaj mia buŝo rakontos Vian gloron.
Aw Angraeng, ka pahni hae paong ah: to tiah nahaeloe ka pakha mah nang pakoehhaih lok to thui tih.
16 Ĉar Vi ne deziras oferdonon, alie mi ĝin donus; Brulofero ne plaĉas al Vi.
Nang loe angbawnhaih to na koeh ai; nang koeh nahaeloe angbawnhaih to kang paek han boeh: nang loe hmai angbawnhaih ah nang hoe ai.
17 Oferdonoj al Dio estas spirito suferanta; Koron suferantan kaj humilan Vi, ho Dio, ne malŝatas.
Sithaw mah koeh ih angbawnhaihnawk loe, kamro phaeng palung hae ni: Aw Sithaw, kakoi phaeng palung hoi dawnpakhuemhaih palung tawn kaminawk to na patoek mak ai.
18 Bonfaru al Cion laŭ Via favoro, Konstruu la murojn de Jerusalem;
Zion mae loe na koehhaih baktiah omsak ah; Jerusalem sipaenawk to pathawk let ah.
19 Tiam plaĉos al Vi oferdonoj de pieco, brulofero kaj plenofero; Tiam oni metos sur Vian altaron junajn bovojn.
To naah toenghaih hoi paek ih angbawnhaih, hmai angbawnhaih, takpum boih hmai angbawnhaih to nang hoe haih tih; to pacoengah loe nihcae mah na hmaicam ah maitaw taenawk to paek o tih boeh.
