Psalmaro 50

1 Psalmo de Asaf. Dio de la dioj, la Eternulo, ekparolis, Kaj vokis la teron de la sunleviĝo ĝis la sunsubiro.

En Psalm Assaphs. Herren Gud den mägtige talar, och kallar verldena, ifrå solenes uppgång, allt intill nedergången.

2 El Cion, la perfektaĵo de beleco, Dio ekbrilis.

Af Zion går upp Guds härliga sken.

3 Nia Dio venas kaj ne silentas; Fajro ekstermanta estas antaŭ Li, Ĉirkaŭ Li estas granda ventego.

Vår Gud kommer, och tiger intet. Förtärande eld går för honom, och omkring honom en mägtig storm.

4 Li vokas la ĉielon supre kaj la teron, Por juĝi Sian popolon:

Han kallar himmel och jord, att han skall döma sitt folk.

5 Kolektu al Mi Miajn fidelulojn, Kiuj faris kun Mi interligon ĉe oferdono.

Församler mig mina heliga, som förbundet mer akta än offer.

6 Kaj la ĉielo proklamis Lian justecon, Ĉar Dio estas tiu juĝanto. (Sela)

Och himlarna skola förkunna hans rättfärdighet; ty Gud är domaren. (Sela)

7 Aŭskultu, ho Mia popolo, kaj Mi parolos; Ho Izrael, Mi atestos pri vi; Mi estas Dio, via Dio.

Hör, mitt folk, låt mig tala; Israel, låt mig ibland dig betyga: Jag Gud är din Gud.

8 Ne pro viaj oferdonoj Mi vin riproĉos, Ĉar viaj bruloferoj estas ĉiam antaŭ Mi.

För ditt offers skull straffar jag dig intet; äro dock dine bränneoffer alltid för mig.

9 Mi ne prenos el via domo bovidon, Nek el viaj kortoj kaprojn:

Jag vill icke taga oxar utu ditt hus, eller bockar utu dine stall;

10 Ĉar al Mi apartenas ĉiuj bestoj en la arbaroj, Miloj da brutoj sur la montoj;

Ty all djur i skogenom äro mine, och boskapen på bergen, der de vid tusendetal gå.

11 Mi konas ĉiujn birdojn sur la montoj, Kaj ĉiuj bestoj de la kampoj estas antaŭ Mi.

Jag känner alla foglar på bergen, och allahanda djur på markene äro för mig.

12 Se Mi fariĝus malsata, Mi ne dirus al vi, Ĉar al Mi apartenas la mondo, kaj ĉio, kio ĝin plenigas.

Om mig hungrade, ville jag intet säga dig deraf; ty jordenes krets är min, och allt det deruti är.

13 Ĉu Mi manĝas viandon de bovoj, Kaj ĉu Mi trinkas sangon de kaproj?

Menar du, att jag oxakött äta vill, eller bockablod dricka?

14 Oferdonu al Dio dankon, Kaj plenumu antaŭ la Plejaltulo viajn promesojn.

Offra Gudi tackoffer, och betala dem Högsta ditt löfte.

15 Voku Min en la tago de mizero; Mi vin liberigos, kaj vi Min gloros.

Och åkalla mig i nödene; så vill jag hjelpa dig, så skall du prisa mig.

16 Sed al la malpiulo Dio diris: Por kio vi parolas pri Miaj leĝoj Kaj portas Mian interligon en via buŝo,

Men till den ogudaktige säger Gud: Hvi förkunnar du mina rätter, och tager mitt förbund i din mun;

17 Dum vi malamas moralinstruon Kaj ĵetas Miajn vortojn malantaŭen de vi?

Efter du dock hatar tuktan, och kastar min ord bakom dig?

18 Kiam vi vidas ŝteliston, vi aliĝas al li, Kaj kun adultuloj vi estas partoprenanto;

När du ser en tjuf, så löper du med honom, och hafver din del med horkarlar.

19 Vian buŝon vi uzas por malbono, Kaj via lango plektas falsaĵon;

Din mun låter du tala det ondt är, och din tunga bedrifver falskhet.

20 Vi sidas kaj parolas kontraŭ via frato, Pri la filo de via patrino vi kalumnias.

Du sitter och talar emot din broder; dine moders son förtalar du.

21 Tion vi faris, kaj Mi silentis; Kaj vi pensis, ke Mi estas tia, kiel vi. Mi punos vin, kaj Mi metos ĉion antaŭ viajn okulojn.

Detta gör du, och jag tiger. Det menar du, att jag skulle vara lika som du; men jag skall straffa dig, och sätta dig det under ögonen.

22 Komprenu ĉi tion, vi, kiuj forgesas Dion; Alie Mi disŝiros, kaj neniu savos.

Märker dock det, I som Gud förgäten, att jag icke en gång bortrycker, och är så ingen förlösare mer.

23 Kiu oferdonas dankon, tiu Min honoras; Kaj kiu estas singarda en la vojo, Al tiu Mi aperigos Dian helpon.

Den der tack offrar, han prisar mig; och der är vägen, att jag visar honom Guds salighet.