Psalmaro 49
1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
Al Vencedor: a los hijos de Coré: Salmo. Oíd esto, pueblos todos; escuchad, habitadores todos del mundo:
2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
Así los hijos de los hombres como los hijos de los varones; el rico y el pobre juntamente.
3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
Mi boca hablará sabiduría; y el pensamiento de mi corazón inteligencia.
4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
Acomodaré a ejemplos mi oído; declararé con el arpa mi enigma.
5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
¿Por qué he de temer en los días de adversidad, cuando la iniquidad de mis calcañares me cercará?
6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
Los que confían en sus haciendas, y en la muchedumbre de sus riquezas se jactan,
7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
ninguno de ellos podrá en manera alguna redimir al hermano, ni dar a Dios su rescate.
8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
(Porque la redención de su vida es de gran precio, y no lo pueden hacer)
9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
que viva adelante para siempre, y nunca vea la sepultura.
10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
Pues se ve que mueren todos los sabios; el loco y el ignorante perecen, y dejan a otros sus riquezas.
11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
En su interior piensan que sus casas son eternas, y sus habitaciones para generación y generación; llamaron sus tierras de sus nombres.
12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
Mas el hombre no permanecerá en honra; es semejante a las bestias que son cortadas.
13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)
Este es su camino, su locura; y sus descendientes corren por el dicho de ellos. (Selah)
14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)
Como ovejas son puestos en la sepultura; la muerte los pastorea; y los rectos se enseñorearán de ellos por la mañana; y se consumirá su bien parecer en la sepultura de su morada. (Sheol h7585)
Ciertamente Dios redimirá mi vida del poder desde la sepultura, cuando me tomará. (Selah) (Sheol h7585)
16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
No temas cuando se enriquece alguno, cuando aumenta la gloria de su casa;
17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
porque en su muerte no llevará nada, ni descenderá tras él su gloria.
18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
Porque mientras viviere, será su vida bendita; y tú serás loado cuando fueres prospero.
19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
Entrará a la generación de sus padres; no verán luz para siempre.
20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
El hombre en honra que no entiende, semejante es a las bestias que son cortadas.
