Psalmaro 49
1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
Ouvi isto, vós todos os povos; inclinae os ouvidos, todos os moradores do mundo,
2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
Tanto baixos como altos, tanto ricos como pobres.
3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
A minha bocca fallará de sabedoria; e a meditação do meu coração será de entendimento.
4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
Inclinarei os meus ouvidos a uma parabola: declararei o meu enigma na harpa.
5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
Porque temerei eu nos dias maus, quando me cercar a iniquidade dos que me armam ciladas?
6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
Aquelles que confiam na sua fazenda, e se gloriam na multidão das suas riquezas,
7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
Nenhum d'elles de modo algum pode remir a seu irmão, ou dar a Deus o resgate d'elle
8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
(Pois a redempção da sua alma é carissima, e cessará para sempre);
9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
Para que viva para sempre, e não veja corrupção:
10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
Porque elle vê que os sabios morrem: perecem egualmente tanto o louco como o brutal, e deixam a outros os seus bens.
11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
O seu pensamento interior é que as suas casas serão perpetuas e as suas habitações de geração em geração: dão ás suas terras os seus proprios nomes.
12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
Todavia o homem que está na honra não permanece; antes é como os brutos que perecem.
13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)
Este caminho d'elles é a sua loucura; comtudo a sua posteridade approva as suas palavras (Selah)
14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)
Como ovelhas são postos na sepultura; a morte se alimentará d'elles; e os rectos terão dominio sobre elles na manhã, e a sua formosura na sepultura se consumirá da sua morada. (Sheol h7585)
Mas Deus remirá a minha alma do poder da sepultura, pois me receberá (Selah) (Sheol h7585)
16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
Não temas, quando alguem se enriquece, quando a gloria da sua casa se engrandece.
17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
Porque, quando morrer, nada levará comsigo, nem a sua gloria o acompanhará.
18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
Ainda que na sua vida elle bemdisse a sua alma, e os homens te louvam, quando fizeres bem a ti mesmo,
19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
Irá para a geração de seus paes; elles nunca verão a luz
20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
O homem que está na honra, e não tem entendimento, é similhante ás bestas que perecem.
