Psalmaro 49
1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego psalm. Słuchajcie tego wszystkie narody; bierzcie to w uszy wszyscy mieszkający na okręgu ziemi!
2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
Tak z ludu pospolitego, jako z ludzi zacnych, tak bogaty jako ubogi!
3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
Usta moje będą opowiadały mądrość, a myśl serca mego roztropność.
4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
Nakłonię do przypowieści ucha mego, wyłożę przy harfie zagadkę moję.
5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
Przeczże się mam bać we złe dni, aby mię nieprawość tych, którzy mię depczą, miała ogarnąć?
6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
Którzy ufają bogactwom swoim, a w mnóstwie dostatków swoich chlubią się.
7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
Gdyż brata swego nikt żadnym sposobem nie odkupi, ani może dać Bogu okupu jego zań.
8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
(Albowiem drogi jest okup duszy ich, i nie może się ostać na wieki.)
9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
Aby żył na wieki, a nie oglądał grobu.
10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
Bo widzimy, iż i mądrzy umierają, głupi i szalony zarówno giną, a zostawiają, obcym bogactwa swoje.
11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
Myślą, że domy ich są wieczne, a przybytki ich trwają od narodu do narodu; przetoż je nazywają od imion swych na ziemi.
12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
Ale człowiek we czci nie zostaje, podobnym będąc bydlętom, które giną.
13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)
Takowa myśl ich głupstwem ich jest, a przecież potomkowie ich pochwalają to usty swemi. (Sela)
14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)
Jako owce w grobie złożeni będą, śmierć ich strawi; ale sprawiedliwi panować będą nad nimi z poranku, a kształt ich zniszczony będzie w grobie, gdy ustąpią z mieszkania swego. (Sheol h7585)
Ale Bóg wykupi duszę moję z mocy grobu, gdy mię przyjmie. (Sela) (Sheol h7585)
16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
Nie bójże się, gdy się kto zbogaci, a gdy się rozmnoży sława domu jego.
17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
Bo umierając nie weźmie nic z sobą, ani za nim zstąpi sława jego.
18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
A choć duszy swej za żywota swego pobłaża i chwalono go, gdy sobie dobrze czynił:
19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
Przecież musi iść za rodziną ojców swych, a na wieki nie ogląda światłości.
20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
Owóż człowiek, który jest we czci, a nie zrozumiewa tego, podobny jest bydlętom, które giną.
