Psalmaro 49
1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
Komail kainok kan karos rong o dedeki, komail toun sap karos,
2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
Ir karos, aramas o saupeidi, ir karos me kapwapwa o samama kan!
3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
Au ai pan kaparok duen lolekong, o mongiong i duen lamalam pung.
4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
I pan kapaike dong salong ai lepen masan, o i pan kasaleda me rir akan ni ngil en arp.
5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
Da me i en masak ni ran apwal akan, ma me sapung kan kapil ia pena,
6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
Me kin kaporoporeki ar dipisou o suaiki ar kapwa toto?
7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
Pwe sota me kak dorela ri a, de tomeki i ren Kot,
8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
(Pwe meid apwal, en dorela ngen ar; a sota pan pwaida kokolata).
9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
Pwen maur potopot o sota kilang sousou o.
10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
Pwe a kin kilang, me lolekong kan kin mela dueta me pweipwei o iakalar akan, o re pan mueid ong amen ar dipisou kan.
11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
I me re kin peren kida, ma im arail pan duedueta, o deu’rail pan mimieta kokolata; o re konekon melel nin sappa.
12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
Ari so, aramas me konekon sota kak mimieta ni mepukat, pwe a pan kokowei dueta man amen.
13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)
Iet ar wiawia pukat meid pweipwei; ari so, kadaudok ar kin kapinga ki au arail. (Sela)
14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)
Re wonon nan wasan mela dueta pwin sip; mela kin kamanga ir; a me lelapok kan pan kaun irail da madang, o mom ar pan soredi, o re pan doo sang deu’rail, mimieta nan pweleko. (Sheol h7585)
A Kot pan kotin dorela ngen i sang nan mana en wasan mela, pwe a pan kotin sapwilimane kin ia. (Sela) (Sheol h7585)
16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
Koe der puriamuiki, ma amen pan kapwapwala, o ma lingan en im a pan laudala.
17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
Pwe a sota pan wala meakot ni a pan mela, o a lingan sota pan idauenla i.
18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
A kin insenemau kila peren en maur kaselel wet, o aramas kin kapinga ir, me kin apapwali pein ir eta ni maur et.
19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
A pan idauen la sam a kan, ap solar kilang marain kokolata.
20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
Ari, ma aramas amen indand mau, ap sota a lamalam, a pan kokowei dueta man amen.
