Psalmaro 49
1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
Au chef de musique. Des fils de Coré. Psaume. Vous, tous les peuples, entendez ceci; vous, tous les habitants du monde, prêtez l’oreille;
2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
Fils des gens du commun, et fils des grands, le riche et le pauvre pareillement:
3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
Ma bouche dira des paroles de sagesse, et la méditation de mon cœur sera [pleine] d’intelligence;
4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
Je prêterai l’oreille au discours sentencieux, j’exposerai mon énigme sur la harpe.
5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
Pourquoi craindrais-je au mauvais jour, quand l’iniquité de ceux qui me talonnent m’enveloppe?
6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
Ils se confient en leurs biens et se glorifient en l’abondance de leurs richesses…
7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
Un homme ne pourra en aucune manière racheter son frère, ni donner à Dieu sa rançon,
8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
(Car précieux est le rachat de leur âme, et il faut qu’il y renonce à jamais, )
9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
Afin qu’il vive encore, à toujours, [et] qu’il ne voie pas la fosse.
10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
Car il voit que les sages meurent, que le sot et l’insensé périssent pareillement et laissent leurs biens à d’autres.
11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
Leur [pensée] intérieure est que leurs maisons durent à toujours, et leurs demeures de génération en génération; ils appellent les terres de leur propre nom.
12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
Pourtant l’homme qui est en honneur ne dure pas; il est semblable aux bêtes qui périssent.
13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)
Ce chemin qu’ils tiennent est leur folie; mais ceux qui viennent après eux prennent plaisir aux propos de leur bouche. (Sélah)
14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)
Ils gisent dans le shéol comme des brebis: la mort se repaît d’eux, et au matin les hommes droits domineront sur eux; et leur beauté va se consumer dans le shéol, sans qu’ils aient plus de demeure. (Sheol h7585)
Mais Dieu rachètera mon âme de la puissance du shéol, car il me prendra. (Sélah) (Sheol h7585)
16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
Ne crains pas quand un homme s’enrichit, quand la gloire de sa maison s’accroît;
17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
Car, lorsqu’il mourra, il n’emportera rien; sa gloire ne descendra pas après lui,
18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
Quoique pendant sa vie il bénisse son âme (et on te louera, si tu te fais du bien),
19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
Il s’en ira jusqu’à la génération de ses pères: ils ne verront jamais la lumière.
20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
L’homme qui est en honneur et n’a point d’intelligence, est comme les bêtes qui périssent.
