Psalmaro 49
1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,
Pour le chef musicien. Un psaume par les fils de Korah. Écoutez ceci, vous tous, peuples. Écoutez, vous tous, habitants du monde,
2 Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.
à la fois basse et haute, les riches et les pauvres ensemble.
3 Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.
Ma bouche prononcera des paroles de sagesse. Mon cœur exprimera la compréhension.
4 Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.
Je prêterai l'oreille à un proverbe. Je vais résoudre mon énigme sur la harpe.
5 Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,
Pourquoi aurais-je peur dans les jours de malheur? quand l'iniquité m'entoure à mes talons?
6 Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?
Ceux qui se confient en leurs richesses, et se vantent de la multitude de leurs richesses...
7 Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li
aucun d'entre eux ne peut en aucune façon racheter son frère, ni donner à Dieu une rançon pour lui.
8 (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),
Car la rédemption de leur vie est coûteuse, aucun paiement n'est jamais suffisant,
9 Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.
pour qu'il vive à jamais, pour qu'il ne voie pas la corruption.
10 Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.
Car il voit que les sages meurent; de même, les fous et les insensés périssent, et laisser leur richesse à d'autres.
11 Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.
Leur pensée intérieure est que leurs maisons dureront toujours, et leurs demeures pour toutes les générations. Ils donnent leur nom à leurs terres.
12 Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.
Mais l'homme, malgré ses richesses, ne résiste pas. Il est comme les animaux qui périssent.
13 Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)
Tel est le destin de ceux qui sont insensés, et de ceux qui approuvent leurs paroles. (Selah)
14 Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)
Ils sont désignés comme un troupeau pour le séjour des morts. La mort sera leur berger. Le matin, les hommes intègres domineront sur eux. Leur beauté se décompose dans le séjour des morts, loin de leur manoir. (Sheol h7585)
Mais Dieu rachètera mon âme de la puissance du séjour des morts, car il me recevra. (Selah) (Sheol h7585)
16 Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.
N'ayez pas peur quand un homme s'enrichit, quand la gloire de sa maison sera accrue;
17 Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.
car lorsqu'il mourra, il n'emportera rien. Sa gloire ne descendra pas après lui.
18 Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,
Bien que de son vivant, il ait béni son âme... et les hommes te louent quand tu fais du bien à toi-même...
19 Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.
il ira à la génération de ses pères. Ils ne verront jamais la lumière.
20 Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.
Un homme qui a des richesses sans comprendre, est comme les animaux qui périssent.
