Psalmaro 47

1 Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Ĉiuj popoloj, plaŭdu per la manoj, Kriu al Dio per voĉo de kanto.

Dem Vorsänger. Von den Kindern Korahs. Ein Psalm. Klatscht in die Hände, ihr Völker alle! Jauchzet Gott mit fröhlichem Schall!

2 Ĉar la Eternulo Plejalta estas timinda; Li estas granda Reĝo super la tuta tero.

Denn der HERR, der Höchste, ist zu fürchten, ein großer König über die ganze Erde.

3 Li subigas al ni popolojn Kaj metas gentojn sub niajn piedojn.

Er wird die Völker unter uns zwingen und die Nationen unter unsre Füße.

4 Li elektas por ni nian heredon, La majeston de Jakob, kiun Li amas. (Sela)

Er wird uns unser Erbteil erwählen, den Stolz Jakobs, den er geliebt. (Pause)

5 Dio supreniras ĉe sonoj de ĝojo, La Eternulo ĉe trumpetado.

Gott ist aufgefahren mit Jauchzen, der HERR mit dem Schall der Posaune.

6 Kantu al Dio, kantu! Kantu al nia Reĝo, kantu!

Lobsinget, lobsinget Gott! Lobsinget, lobsinget unserm König!

7 Ĉar Dio estas la Reĝo de la tuta tero: Kantu edifan kanton!

Denn Gott ist König der ganzen Erde; lobsinget andächtig!

8 Dio reĝas super la popoloj; Dio sidas sur Sia sankta trono.

Gott herrscht über die Völker, Gott sitzt auf seinem heiligen Thron.

9 La princoj de la popoloj kolektiĝis, La popolo de la Dio de Abraham; Ĉar al Dio apartenas la ŝildoj de la tero; Li estas tre alta.

Die Edlen der Völker haben sich versammelt zum Volk des Gottes Abrahams; denn Gott gehören die Schilde der Erde; er ist sehr erhaben.