Psalmaro 44

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

Dios, con nuestros oídos hemos oído, nuestros padres nos han contado la obra que hiciste en sus tiempos, en los tiempos antiguos.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Tú con tu mano echaste a las naciones, y los plantaste a ellos: afligiste los pueblos, y los enviaste.

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

Porque no heredaron la tierra por su espada, ni su brazo les libró; si no tu diestra, y tu brazo, y la luz de tu rostro, por que los amaste.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Tú eres mi Rey o! Dios: manda saludes a Jacob.

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

Por ti acornearemos a nuestros enemigos: en tu nombre atropellaremos a nuestros adversarios.

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

Porque no confiaré en mi arco, ni mi espada me salvará.

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

Porque tú nos has guardado de nuestros enemigos: y a los que nos aborrecieron, has avergonzado.

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

En Dios nos alabamos todo el día; y para siempre loaremos tu nombre. (Selah)

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

También nos has desechado, y nos has hecho avergonzar; y no sales en nuestros ejércitos.

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Hicístenos volver atrás del enemigo: y los que nos aborrecieron, nos saquearon para sí.

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Pusístenos como a ovejas para comer: y esparcístenos entre las naciones.

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Has vendido a tu pueblo de balde; y no pujaste en sus precios.

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Pusístenos por vergüenza a nuestros vecinos, por escarnio y por burla a nuestros al derredores.

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Pusístenos por proverbio entre las naciones; por movimiento de cabeza en los pueblos.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

Cada día mi vergüenza está delante de mí, y la confusión de mi rostro me cubre,

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

De la voz del que me avergüenza y deshonra; del enemigo, y del que se venga.

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

Todo esto nos ha venido, y no nos hemos olvidado de ti; y no hemos faltado a tu concierto.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

No se ha vuelto atrás nuestro corazón; y no se han apartado nuestros pasos de tus caminos;

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

Cuando nos quebrantaste en el lugar de los dragones, y nos cubriste con sombra de muerte.

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

Si nos olvidásemos del nombre de nuestro Dios; y si alzásemos nuestras manos a dios ajeno;

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

¿Dios no demandaría esto? porque él conoce los secretos del corazón.

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Porque por tu causa nos matan cada día; somos tenidos como ovejas para el degolladero.

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Despierta, ¿por qué duermes, Señor? Despierta, no te alejes para siempre.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

¿Por qué escondes tu rostro, y te olvidas de nuestra aflicción, y de nuestra opresión?

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

Porque nuestra alma se ha agobiado hasta el polvo: nuestro vientre está pegado con la tierra.

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.

Levántate para ayudarnos; y redímenos por tu misericordia.