Psalmaro 44
1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.
Psalmus, filiis Core ad intellectum.
2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.
Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis.
3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.
Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos:
4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.
Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis.
5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.
Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob.
6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.
In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.
7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.
Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me.
8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)
Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti.
9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.
In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in saeculum.
10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;
Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris.
11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;
Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi.
12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;
Dedisti nos tamquam oves escarum: et in gentibus dispersisti nos.
13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;
Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum.
14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.
Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro.
15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,
Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis.
16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.
Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me.
17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.
A voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis.
18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.
Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo.
19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,
Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua:
20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:
Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis.
21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.
Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum:
22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.
Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: aestimati sumus sicut oves occisionis.
23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.
Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem.
24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?
Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae?
25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.
Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster.
26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.
Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum.
