Psalmaro 44

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

Dem Sangmeister. Eine Betrachtung der Söhne Korahs.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Elohim, mit unsern Ohren haben wir gehört, / Unsre Väter haben uns erzählt, / Was du in ihren Tagen getan, / In den Tagen der Vorzeit:

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

Du hast mit deiner Hand die Heiden vertrieben und sie gepflanzt; / Du hast Völker zerschlagen, sie ausgebreitet.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Denn nicht durch ihr Schwert ward ihnen das Land, / Und nicht ihr Arm half ihnen zum Sieg, / Nein, deine Rechte, dein Arm, das Licht deines Angesichts. / Denn du hattest sie lieb.

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

Du, Elohim, du bist mein König, / Entbiete Hilfe für Jakob.

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

Mit dir zerstoßen wir unsre Dränger, / Zertreten die Feinde in deinem Namen.

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

Denn nicht vertrau ich auf meinen Bogen, / Mein Schwert verschafft mir nicht Hilfe.

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

Nein, du hilfst uns von unsern Drängern, / Und unsre Hasser verstörest du.

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

Allzeit rühmen wir uns Elohims, / Deinen Namen preisen wir ewig. (Sela)

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Und doch verwirfst du uns, bringst uns in Schmach, / Ziehst nicht mehr aus mit unsern Heeren.

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Du lässest uns fliehn vor unserm Feind, / Und unsre Hasser plündern uns aus.

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Du lässest uns wie Schafe verschlingen, / Und unter die Heiden zerstreuest du uns.

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Um ein Spottgeld verkaufst du dein Volk / Und forderst für sie nicht hohen Preis.

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Unsern Nachbarn machest du uns zur Schmach, / Zum Hohn und Gelächter ringsumher.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

Du machst uns zum Spottlied unter den Heiden, / Und die Völker schütteln den Kopf über uns.

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Allzeit denk ich an meine Schmach, / Und Scham bedeckt mein Angesicht,

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

Weil ich die Schmäher und Lästerer hören, / Die Feinde und Rachgierigen sehen muß.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

All dies hat uns getroffen, obwohl wir dein nicht vergessen / Noch deinen Bund gebrochen haben.

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

Es ist unser Herz nicht abgefallen, / Unser Schritt nicht gewichen von deinem Pfad,

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

Daß du uns (nun zur Strafe) zerschlägst an der Schakalstätte / Und uns umhüllest mit Todesschatten.

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Hätten wir des Namens unsers Gottes vergessen, / Unsre Hände gebreitet zum fremden Gott:

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Würde Elohim das nicht durchschaun? / Er kennt ja des Herzens Geheimnis.

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Nein, deinetwegen werden wir täglich gemordet, / Wie Schafe der Schlachtbank achtet man uns.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Wach auf! Warum schläfst du, Herr? / Erwache, verwirf nicht auf immer!

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

Warum verbirgst du dein Angesicht, / Denkst nicht unsers Elends und Druckes?

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.

Denn in den Staub gebeugt ist unsre Seele, / Es klebt unser Leib am Boden. Auf! Hilf uns! / Errett uns um deiner Gnade willen!