Psalmaro 44
1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.
To the chief Musician for the sons of Korah, Maschil. We have heard with our ears, O God, our fathers have told us, what work thou didst in their days, in the times of old.
2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.
How thou didst drive out the heathen with thy hand, and didst plant them; how thou didst afflict the people, and cast them out.
3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.
For they obtained not the land in possession by their own sword, neither did their own arm save them: but thy right hand, and thy arm, and the light of thy countenance, because thou hadst a favour to them.
4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.
Thou art my King, O God: command deliverances for Jacob.
5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.
Through thee will we push down our enemies: through thy name we will tread them under that rise up against us.
6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.
For I will not trust in my bow, neither shall my sword save me.
7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.
But thou hast saved us from our enemies, and hast put them to shame that hated us.
8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)
In God we boast all the day long, and praise thy name for ever. (Selah)
9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.
But thou hast cast off, and put us to shame; and goest not forth with our armies.
10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;
Thou makest us to turn back from the enemy: and they who hate us have taken spoil for themselves.
11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;
Thou hast given us like sheep appointed for food; and hast scattered us among the heathen.
12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;
Thou sellest thy people for nothing, and dost not increase thy wealth by their price.
13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;
Thou makest us a reproach to our neighbours, a scorn and a derision to them that are around us.
14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.
Thou makest us a by word among the heathen, a shaking of the head among the people.
15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,
My confusion is continually before me, and the shame of my face hath covered me,
16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.
For the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and avenger.
17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.
All this is come upon us; yet we have not forgotten thee, neither have we dealt falsely in thy covenant.
18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.
Our heart is not turned back, neither have our steps declined from thy way;
19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,
Though thou hast greatly broke us in the place of dragons, and covered us with the shadow of death.
20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:
If we have forgotten the name of our God, or stretched out our hands to a strange god;
21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.
Shall not God search out this? for he knoweth the secrets of the heart.
22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.
Yea, for thy sake are we killed all the day long; we are counted as sheep for the slaughter.
23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.
Awake, why sleepest thou, O Lord? arise, cast us not off for ever.
24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?
Why hidest thou thy face, and forgettest our affliction and our oppression?
25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.
For our soul is bowed down to the dust: our belly cleaveth to the earth.
26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.
Arise for our help, and redeem us for thy mercies’ sake.
