Psalmaro 44
1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.
“For the leader of the music. A psalm of the sons of Korah.” O God! we have heard with our ears, Our fathers have told us, What deeds thou didst in their days, In the days of old.
2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.
With thine own hand didst thou drive out the nations, And plant our fathers; Thou didst destroy the nations, And cause our fathers to flourish.
3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.
For not by their own swords did they gain possession of the land, Nor did their own arms give them victory; But thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance; For thou didst favor them!
4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.
Thou art my king, O God! O send deliverance to Jacob!
5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.
Through thee we may cast down our enemies; Through thy name we may trample upon our adversaries!
6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.
I trust not in my bow, Nor can my sword save me.
7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.
But it is thou only who savest us from our enemies, And puttest to shame those who hate us!
8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)
In God will we glory continually; Yea, we will praise thy name for ever! (Pause)
9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.
Yet now thou hast cast us off, and put us to shame; Thou goest not forth with our armies.
10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;
Thou makest us turn back from the enemy, And they who hate us make our goods their prey.
11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;
Thou makest us like sheep destined for food, And scatterest us among the nations.
12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;
Thou sellest thy people for nought, And increasest not thy wealth by their price.
13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;
Thou makest us a reproach to our neighbors, A scorn and a derision to those who are around us.
14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.
Thou makest us a byword among the nations, And causest the people to shake their heads at us.
15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,
My ignominy is continually before me, And shame covereth my face,
16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.
On account of the voice of the scoffer and the reviler, And on account of the enemy and the avenger.
17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.
All this hath come upon us; Yet have we not forgotten thee, Nor have we been false to thy covenant.
18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.
Our hearts, have not wandered from thee, Nor have our feet gone out of thy path;
19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,
Though thou hast crushed us in a land of jackals, And covered us with thick darkness.
20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:
If we had forgotten the name of our God, Or stretched forth our hands to a strange God,
21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.
Surely God would search it out; For he knoweth the secrets of the heart.
22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.
But for thy sake we are killed all the day; We are counted as sheep for the slaughter.
23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.
Awake! why sleepest thou, O Lord? Arise! cast us not off for ever!
24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?
Wherefore dost thou hide thy face, And forget our affliction and oppression?
25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.
Our soul is bowed down to the dust; Our body cleaveth to the earth.
26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.
Arise, O thou, our strength! And deliver us, for thy mercy's sake!
