Psalmaro 44

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

TO THE OVERSEER. AN INSTRUCTION OF THE SONS OF KORAH. O God, we have heard with our ears, Our fathers have recounted to us, The work You worked in their days, In the days of old.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

You, [with] Your hand, have dispossessed nations. And You plant them. You afflict peoples, and send them away.

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

For they did not possess the land by their sword, And their arm did not give salvation to them, But Your right hand, and Your arm, And the light of Your countenance, Because You had accepted them.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

You [are] He, my King, O God, Command the deliverances of Jacob.

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

By You we push our adversaries, By Your Name we tread down our withstanders,

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

For I do not trust in my bow, And my sword does not save me.

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

For You have saved us from our adversaries, And You have put to shame those hating us.

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

In God we have boasted all the day, And we thank Your Name for all time. (Selah)

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

In anger You have cast off and cause us to blush, And do not go forth with our hosts.

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

You cause us to turn backward from an adversary, And those hating us, Have spoiled for themselves.

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

You make us food like sheep, And You have scattered us among nations.

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

You sell Your people—without wealth, And have not become great by their price.

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

You make us a reproach to our neighbors, A scorn and a reproach to our surrounders.

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

You make us an allegory among nations, A shaking of the head among peoples.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

All the day my confusion [is] before me, And the shame of my face has covered me.

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Because of the voice of a reproacher and reviler, Because of an enemy and a self-avenger.

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

All this met us, and we did not forget You, Nor have we dealt falsely in Your covenant.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

We do not turn our heart backward, Nor turn aside our step from Your path.

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

But You have struck us in a place of dragons, And cover us over with death-shade.

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

If we have forgotten the Name of our God, And spread our hands to a strange God,

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Does God not search this out? For He knows the secrets of the heart.

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Surely, for Your sake we have been slain all the day, Reckoned as sheep of the slaughter.

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Stir up—why do You sleep, O Lord? Awake, do not cast us off forever.

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Why do You hide Your face? You forget our afflictions and our oppression,

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

For our soul has bowed to the dust, Our belly has cleaved to the earth.

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.

Arise, a help to us, And ransom us for your kindness’ sake.