Psalmaro 44
1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.
“To the chief musician, for the sons of Korach, a Maskil.” O God, with our ears have we heard, our fathers have told us, deeds which thou hadst done in their days, in times of old.
2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.
Thou, with thy hand, didst indeed drive out nations, and plant them; thou didst ill-treat people, and cause them to spread out.
3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.
For not by their sword did they obtain possession of the land, and their own arm brought them no victory; but thy right hand, and thy arm, and the light of thy countenance, because thou hadst given them thy favor.
4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.
Thou art my King, O God: ordain salvation for Jacob.
5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.
Through thee will we butt down our assailants: through thy name will we tread under foot our opponents.
6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.
For not in my bow will I trust, and my sword shall not help me.
7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.
But thou helpest us against our assailants, and those that hate us thou puttest to shame.
8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)
Of God we boast all the day, and to thy name will we give thanks for ever. (Selah)
9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.
But [now] thou hast cast off, and put us to the blush, and goest not forth with our armies.
10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;
Thou causest us to turn back from before our assailant: and they who hate us take spoil for themselves.
11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;
Thou givest us up like sheep for food, and among the nations hast thou dispersed us.
12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;
Thou sellest thy people for no value, and acquirest no gain by their price.
13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;
Thou renderest us a reproach to our neighbors, a scorn and a derision to those that are round about us.
14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.
Thou renderest us a by-word among the nations, a shaking of the head among the people.
15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,
All the day is my disgrace before me, and the shame of my face covereth me;
16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.
Because of the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and him that seeketh vengeance.
17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.
All this is come over us, yet have we not forgotten thee; nor have we dealt falsely by thy covenant;
18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.
Our heart is not moved backward, nor hath our step turned aside from thy path:
19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,
Even when thou didst crush us in the abode of monsters, and cover us with the shadow of death.
20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:
If we had forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange God:
21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.
Would not God search out this? for he knoweth the secrets of the heart.
22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.
But for thy sake are we slain all the day; we are counted as flocks [destined] for slaughter.
23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.
Awake, wherefore wilt thou sleep, O Lord? arise, abandon us not for ever.
24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?
Wherefore wilt thou hide thy face, wilt thou forget our misery, and our oppression?
25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.
For our soul is bowed down to the dust; our body cleaveth unto the earth.
26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.
Arise unto our help, and redeem us for the sake of thy kindness.
