Psalmaro 44

1 Al la ĥorestro. Instruo de la Koraĥidoj. Ho Dio, per niaj oreloj ni aŭdis, niaj patroj rakontis al ni, Kion Vi faris en iliaj tagoj, en tempo antikva.

Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.

2 Vi per Via mano forpelis popolojn, kaj ilin Vi enloĝigis; Popolojn Vi pereigis, kaj ilin Vi vastigis.

Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.

3 Ĉar ne per sia glavo ili akiris la teron, Kaj ne ilia brako helpis ilin; Sed nur Via dekstra mano kaj Via brako kaj la lumo de Via vizaĝo, Ĉar Vi ilin favoris.

Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.

4 Vi estas mia Reĝo, ho Dio; Disponu helpon al Jakob.

Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;

5 Per Vi ni disbatos niajn malamikojn; Per Via nomo ni piedpremos niajn kontraŭbatalantojn.

Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;

6 Ĉar ne mian pafarkon mi fidas, Mia glavo min ne helpos.

Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.

7 Sed Vi helpas nin kontraŭ niaj malamikoj, Kaj niajn malamantojn Vi kovras per honto.

Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;

8 Dion ni gloros ĉiutage, Kaj Vian nomon ni dankos eterne. (Sela)

In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!

9 Tamen Vi nin forlasis kaj hontigis, Kaj Vi ne eliras kun nia militistaro.

Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;

10 Vi devigas nin forkuri de nia malamiko, Ke niaj malamantoj nin prirabu;

Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!

11 Vi fordonas nin por formanĝo, kiel ŝafojn, Kaj inter la popolojn Vi disĵetis nin;

Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;

12 Vi vendis Vian popolon por nenio, Kaj prenis por ili nenian prezon;

Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!

13 Vi faris nin malestimataĵo por niaj najbaroj, Mokataĵo kaj insultataĵo por niaj ĉirkaŭantoj;

Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;

14 Vi faris nin instrua ekzemplo por la popoloj, Ke la nacioj balancas pri ni la kapon.

Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.

15 Ĉiutage mia malhonoro estas antaŭ mi, Kaj honto kovras mian vizaĝon,

Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,

16 Pro la voĉo de mokanto kaj insultanto, Antaŭ la vizaĝo de malamiko kaj venĝanto.

Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.

17 Ĉio tio trafis nin, sed ni Vin ne forgesis, Kaj ni ne perfidiĝis al Via interligo.

En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.

18 Ne retiriĝis nia koro, Kaj niaj paŝoj ne deflankiĝis de Via vojo.

Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;

19 Kiam Vi batis nin sur loko de ŝakaloj Kaj kovris nin per ombro de morto,

Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.

20 Tiam se ni forgesus la nomon de nia Dio Kaj ni etendus niajn manojn al fremda dio:

Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:

21 Ĉu Dio tion ne trovus? Li ja scias la sekretojn de la koro.

Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?

22 Pro Vi ni ja estas mortigataj ĉiutage; Oni rigardas nin kiel ŝafojn por buĉo.

Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!

23 Leviĝu, kial Vi dormas, mia Sinjoro? Vekiĝu, ne forpuŝu por ĉiam.

Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!

24 Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon, Forgesas nian mizeron kaj nian suferon?

Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?

25 Nia animo estas ja ĵetita en la polvon; Nia korpo kliniĝis al la tero.

Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.

26 Leviĝu; helpu kaj savu nin pro Via boneco.

Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!