Psalmaro 39

1 Al la ĥorestro Jedutun. Psalmo de David. Mi diris: Mi gardos min sur miaj vojoj, ke mi ne peku per mia lango; Mi bridos mian buŝon, kiam malpiulo staras kontraŭ mi.

Unto the end, for Idithun himself, a canticle of David. I said: I will take heed to my ways: that I sin not with my tongue. I have set guard to my mouth, when the sinner stood against me.

2 Mi estis muta kaj silenta, mi silentis eĉ pri bono; Kaj mia sufero estis mordanta.

I was dumb, and was humbled, and kept silence from good things: and my sorrow was renewed.

3 Ekbrulis mia koro en mia interno, En miaj pensoj ekflamis fajro, Mi ekparolis per mia lango:

My heart grew hot within me: and in my meditation a fire shall flame out.

4 Sciigu al mi, ho Eternulo, mian finon, Kaj kia estos la daŭro de miaj tagoj, Por ke mi sciu, kiel neniiĝa mi estas.

I spoke with my tongue: O Lord, make me know my end. And what is the number of my days: that I may know what is wanting to me.

5 Jen Vi donis al mi tagojn larĝajn kiel manplato, Kaj la daŭro de mia vivo estas antaŭ Vi kiel nenio; Absoluta vantaĵo estas ĉiu homo, kiel ajn forte li starus. (Sela)

Behold thou hast made my days measurable: and my substance is as nothing before thee. And indeed all things are vanity: every man living.

6 Nur kiel fantomo iras la homo, nur vante li klopodas; Li kolektas, kaj ne scias, kiu ĝin ricevos.

Surely man passeth as an image: yea, and he is disquieted in vain. He storeth up: and he knoweth not for whom he shall gather these things.

7 Kaj nun kion mi devas esperi, mia Sinjoro? Mia espero estas al Vi.

And now what is my hope? is it not the Lord? and my substance is with thee.

8 De ĉiuj miaj pekoj liberigu min, Ne lasu min fariĝi mokindaĵo por sensaĝulo.

Deliver thou me from all my iniquities: thou hast made me a reproach to the fool.

9 Mi mutiĝis, mi ne malfermos mian buŝon, Ĉar Vi tion faris.

I was dumb, and I opened not my mouth, because thou hast done it.

10 Deturnu de mi Vian frapon; De Via batanta mano mi pereas.

Remove thy scourges from me. The strength of thy hand hath made me faint in rebukes:

11 Se Vi punas homon pro lia krimo, Tiam lia beleco konsumiĝas kiel de tineoj. Nur vantaĵo estas ĉiu homo. (Sela)

Thou hast corrected man for iniquity. And thou hast made his soul to waste away like a spider: surely in vain is any man disquieted.

12 Aŭskultu mian preĝon, ho Eternulo, kaj atentu mian krion; Al miaj larmoj ne silentu; Ĉar migranto mi estas ĉe Vi, Enmigrinto, kiel ĉiuj miaj patroj.

Hear my prayer, O Lord, and my supplication: give ear to my tears. Be not silent: for I am a stranger with thee, and a sojourner as all my fathers were.

13 Lasu min, ke mi vigliĝu, Antaŭ ol mi foriros kaj ĉesos ekzisti.

O forgive me, that I may be refreshed, before I go hence, and be no more.