Psalmaro 33

1 Ĝoje kantu, ho piuloj, antaŭ la Eternulo; Al la justuloj konvenas glorado.

Synger med Fryd, I retfærdige, i Herren! Lovsang sømmer sig for de oprigtige.

2 Gloru la Eternulon per harpo, Per dekkorda psaltero ludu al Li.

Takker Herren med Harpe; og leger for ham paa Psaltre med ti Strenge.

3 Kantu al Li novan kanton, Bone ludu al Li kun trumpetado.

Synger ham en ny Sang, leger lifligt paa Strengeleg med Frydeklang.

4 Ĉar ĝusta estas la vorto de la Eternulo, Kaj ĉiu Lia faro estas fidinda.

Thi Herrens Ord er ret, og al hans Gerning er trofast.

5 Li amas justecon kaj juĝon; La tero estas plena de la boneco de la Eternulo.

Han elsker Retfærdighed og Dom; Jorden er fuld af Herrens Miskundhed.

6 Per la vorto de la Eternulo estiĝis la ĉielo; Kaj per la spiro de Lia buŝo estiĝis ĝia tuta ekzistantaro.

Himlene ere gjorte ved Herrens Ord og al deres Hær ved hans Munds Aande.

7 Li kolektis kiel en tenujon la akvon de la maro, Li metis la abismojn en konservejojn.

Han holder Vandet sammen i Havet som en Dynge; han lægger de dybe Vande i Forraadskamre.

8 Timu la Eternulon la tuta tero; Tremu antaŭ Li ĉiuj loĝantoj de la mondo.

Al Jorden frygte Herren! alle Verdens Indbyggere bæve for ham!

9 Ĉar Li diris, kaj tio fariĝis; Li ordonis, kaj tio aperis.

Thi han talte, og det skete; han bød, saa stod det der.

10 La Eternulo neniigas la interkonsenton de la popoloj, Li detruas la intencojn de la nacioj.

Herren gjorde Hedningernes Raad til intet, han forstyrrede Folkenes Tanker.

11 La decido de la Eternulo restas eterne, La pensoj de Lia koro restas de generacio al generacio.

Herrens Raad bestaar evindelig, hans Hjertes Tanker fra Slægt til Slægt.

12 Felica estas la popolo, kies Dio estas la Eternulo; La gento, kiun Li elektis al Si kiel heredon.

Saligt er det Folk, hvis Gud Herren er, det Folk, som han udvalgte sig til Arv.

13 El la ĉielo la Eternulo rigardas, Li vidas ĉiujn homidojn.

Herren skuede ud fra Himmelen, han saa alle Menneskens Børn.

14 De la trono, sur kiu Li sidas, Li rigardas ĉiujn, kiuj loĝas sur la tero,

Han saa ned fra sit Højsæde til alle Jordens Indbyggere.

15 Li, kiu kreis la korojn de ili ĉiuj, Kiu rimarkas ĉiujn iliajn farojn.

Han er den, som danner deres Hjerter til Hobe, som agter paa alle deres Gerninger.

16 La reĝon ne helpos granda armeo, Fortulon ne savos granda forto.

En Konge frelses ikke ved stor Magt, en vældig fries ikke ved stor Kraft.

17 Vana estas la ĉevalo por helpo, Kaj per sia granda forto ĝi ne savos.

Hesten slaar fejl til Frelse og kan ikke redde ved sin store Styrke.

18 Jen la okulo de la Eternulo estas sur tiuj, kiuj Lin timas, Kiuj esperas Lian favoron,

Se, Herrens Øje er til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed,

19 Ke Li savu de morto ilian animon Kaj nutru ilin en tempo de malsato.

for at fri deres Sjæl fra Død og holde dem i Live i Hungersnøden.

20 Nia animo fidas la Eternulon; Li estas nia helpo kaj nia ŝildo.

Vor Sjæl bier efter Herren, han er vor Hjælp og vort Skjold.

21 Ĉar pro Li ĝojas nia koro, Ĉar ni fidas Lian sanktan nomon.

Thi i ham glædes vort Hjerte; thi vi forlade os paa hans hellige Navn.

22 Via favoro, ho Eternulo, estu super ni, Kiel ni esperas al Vi.

Herre! din Miskundhed være over os, ligesom vi haabe paa dig!