Psalmaro 25

1 De David. Al Vi, ho Eternulo, mi levas mian animon.

En Psalme af David. Til dig, Herre! opløfter jeg min Sjæl.

2 Ho mia Dio, Vin mi fidas; Ne lasu min hontiĝi; Ne lasu, ke miaj malamikoj moku pri mi.

Jeg forlader mig paa dig, min Gud! lad mig ikke beskæmmes, at mine Fjender ikke skulle fryde sig over mig.

3 Ĉar neniu el tiuj, kiuj esperas al Vi, hontiĝos; Nur tiuj hontiĝos, kiuj forlasas Vin senpripense.

Ja, ingen, som bier efter dig, skal beskæmmes; beskæmmes skulle de, som handle troløst uden Aarsag.

4 Viajn vojojn, ho Eternulo, montru al mi; Instruu min sekvi Vian iradon.

Herre! lad mig kende dine Veje, lær mig dine Stier.

5 Gvidu min en Via vero kaj lernigu min, Ĉar Vi estas la Dio, kiu min helpas; Al Vi mi esperas ĉiun tagon.

Gør, at jeg gaar frem i din Sandhed, og lær mig den; thi du er min Frelses Gud, jeg bier efter dig den ganske Dag.

6 Rememoru, ho Eternulo, Vian kompatemecon kaj Vian favorkorecon, Ĉar ili estis de ĉiam.

Herre! kom din Barmhjertighed og din Miskundhed i Hu; thi de have været fra Evighed.

7 La pekojn de mia juneco kaj miajn krimojn ne rememoru; Laŭ Via favorkoreco rememoru min, Pro Via boneco, ho Eternulo!

Kom ikke mine Ungdoms Synder eller mine Overtrædelser i Hu; men kom du mig i Hu efter din Miskundhed for din Godheds Skyld, Herre!

8 Bona kaj justa estas la Eternulo, Tial Li montras al pekantoj la vojon.

Herren er god og oprigtig, derfor underviser han Syndere om Vejen.

9 Li gvidas la humilulojn en justeco, Kaj instruas al la humiluloj Siajn vojojn.

Han skal gøre, at de ydmygede komme til Ret, og han skal lære de ydmygede sin Vej.

10 Ĉiuj vojoj de la Eternulo estas favorkoreco kaj fideleco al tiuj, Kiuj observas Lian interligon kaj Liajn leĝojn.

Alle Herrens Stier ere Miskundhed og Sandhed for dem, som bevare hans Pagt og hans Vidnesbyrd.

11 Pro Via nomo, ho Eternulo, pardonu al mi mian pekon, Ĉar ĝi estas granda.

For dit Navns Skyld, Herre, forlad mig dog min Misgerning; thi den er stor.

12 Al ĉiu homo, kiu timas la Eternulon, Li montras la vojon, kiun tiu devas elekti.

Hvo er den Mand, som frygter Herren? han skal undervise ham om den Vej, som han skal udvælge.

13 Lia animo ĝuos bonon, Kaj liaj idoj posedos la teron.

Hans Sjæl skal bo i Lyksalighed, og hans Sæd skal arve Landet.

14 Konfidon de la Eternulo havas Liaj timantoj; Kaj Sian aranĝon Li sciigas al ili.

Herrens Omgang er med dem, som frygte ham, og hans Pagt er med dem, til at lade dem kende den.

15 Miaj okuloj estas ĉiam direktitaj al la Eternulo, Ĉar Li eltiras el reto miajn piedojn.

Mine Øjne ere stedse til Herren; thi han skal drage mine Fødder ud af Garnet.

16 Turnu Vin al mi kaj korfavoru min, Ĉar mi estas soleca kaj mizera.

Vend dit Ansigt til mig og vær mig naadig; thi jeg er enlig og elendig.

17 La suferoj de mia koro estas grandaj; El mia premateco elkonduku min.

Mit Hjertes Ængstelser have vidt udbredt sig; før mig ud af mine Trængsler!

18 Rigardu mian suferon kaj mizeron, Kaj pardonu ĉiujn miajn pekojn.

Se hen til min Elendighed og min Møje, og forlad mig alle mine Synder!

19 Rigardu, kiel multaj estas miaj malamikoj Kaj per kia kruela malamo ili min malamas.

Se hen til mine Fjender, thi de ere mange; og de hade mig med uretfærdigt Had.

20 Gardu mian animon kaj savu min; Ne lasu min hontiĝi, ĉar Vin mi fidas.

Bevar min Sjæl og red mig, at jeg ikke beskæmmes, thi jeg tror paa dig.

21 Senkulpeco kaj justeco defendu min, Ĉar al Vi mi esperas.

Lad Retsindighed og Oprigtighed bevare mig; thi jeg bier efter dig.

22 Liberigu, ho Dio, Izraelon el ĉiuj liaj suferoj.

Forløs, o Gud, Israel af al dets Nød!