Psalmaro 22

1 Al la ĥorestro. Por ario: Matenkrepuska Cervino. Psalmo de David. Mia Dio, mia Dio, kial Vi forlasis min, Kaj estas malproksima de mia savo, de miaj plendaj paroloj?

En Psalm Davids, till att föresjunga, om hindena som bittida jagad varder. Min Gud, min Gud, hvi hafver du öfvergifvit mig? Jag ryter; men min hjelp är fjerran.

2 Mia Dio, mi vokas en la tago, kaj Vi ne respondas; En la nokto, kaj mi ne trovas trankvilon.

Min Gud, om dagen ropar jag, så svarar du intet; och om nattena tiger jag ock intet.

3 Sed Vi estas sankta, Ho Vi, kiu loĝas inter la glorado de Izrael.

Men du äst helig, du som bor ibland Israels lof.

4 Vin fidis niaj patroj; Ili fidis, kaj Vi ilin helpis.

Våre fäder hoppades uppå dig; och då de hoppades, halp du dem ut.

5 Al Vi ili kriadis kaj estis savataj; Vin ili fidis, kaj ili ne devis honti.

Till dig ropade de, och vordo hulpne; de hoppades på dig, och vordo icke till skam.

6 Sed mi estas vermo kaj ne homo; Mokata de la homoj, malestimata de la popolo.

Men jag är en matk, och icke menniska; menniskors gabberi, och folks föraktelse.

7 Ĉiuj, kiuj min vidas, insultas min, Malfermegas la buŝon, balancas la kapon, dirante:

Alle de som mig se, bespotta mig, gapa upp med munnen, och rista hufvudet:

8 Li apogis sin al la Eternulo: Tiu helpu lin; Tiu savu lin, se Li amas lin.

Han klage det Herranom; han hjelpe honom ut, och undsätte honom, om han hafver lust till honom.

9 Vi eltiris ja min el la ventro, Vi zorgis pri mi sur la brusto de mia patrino.

Ty du hafver dragit mig utu mitt moderlif; och vast min tröst, då jag än vid mine moders bröst låg.

10 Al Vi mi estis ĵetita de post la momento de mia naskiĝo; De la ventro de mia patrino Vi estas mia Dio.

På dig är jag kastad utaf moderlifvet; du äst min Gud, allt ifrå mine moders lif.

11 Ne malproksimiĝu de mi, Ĉar malfeliĉo estas proksima, kaj helpanton mi ne havas.

Var icke långt ifrå mig; ty ångest är hardt när; ty här är ingen hjelpare.

12 Ĉirkaŭis min multaj bovoj, Fortaj bovoj Baŝanaj stariĝis ĉirkaŭ mi.

Store stutar hafva belagt mig; fete oxar hafva omhvärft mig.

13 Ili malfermegis kontraŭ mi siajn buŝojn, Kiel leono ŝiranta kaj krieganta.

De uppgapa med sin mun emot mig, såsom ett glupande och rytande lejon.

14 Kiel akvo mi disverŝiĝis, Kaj disiĝis ĉiuj miaj ostoj; Mia koro fariĝis kiel vakso, Fandiĝis en mia interno.

Jag är utgjuten såsom vatten; all min ben hafva skiljts åt; mitt hjerta i mitt lif är såsom ett smält vax.

15 Mia forto elsekiĝis kiel peco da poto; Mia lango algluiĝis al mia palato; Kaj Vi metas min en tomban polvon.

Mina krafter äro borttorkade, såsom ett stycke af en potto; och min tunga lådar vid min gom, och du lägger mig uti dödsens stoft.

16 Ĉar ĉirkaŭis min hundoj; Amaso da malbonuloj staras ĉirkaŭ mi; Ili mordas miajn manojn kaj piedojn.

Ty hundar hafva kringhvärft mig, och de ondas rote hafver ställt sig omkring mig; mina händer och fötter hafva de genomborrat.

17 Mi povas kalkuli ĉiujn miajn ostojn; Ili rigardas kaj konstante rigardas.

Jag måtte tälja all min ben; men de skåda och se sin lust på mig.

18 Ili dividas miajn vestojn inter si, Pri mia tuniko ili lotas.

De byta min kläder emellan sig, och kasta lott om min klädnad.

19 Sed Vi, ho Eternulo, ne malproksimiĝu; Mia forto, rapidu, por helpi min.

Men du, Herre, var icke fjerran; min starkhet, skynda dig till att hjelpa mig.

20 Savu de la glavo mian animon, Mian solan savu de la hundo.

Fria mina själ ifrå svärdet, mina ensamma ifrå hundarna.

21 Savu min de buŝo de leono, Kaj helpu min kontraŭ kornoj de bubaloj.

Hjelp mig utu lejonens mun, och fria mig ifrån enhörningarna.

22 Mi predikos Vian nomon al miaj fratoj; En la mezo de popola kunveno mi Vin gloros.

Jag vill predika ditt Namn minom brödrom; jag vill prisa dig i församlingene.

23 Respektantoj de la Eternulo, gloru Lin; Tuta semo de Jakob, honoru Lin; Tuta semo de Izrael, estimegu Lin.

Lofver Herran, I som frukten honom; honom äre all Jacobs säd, och honom vörde all Israels säd.

24 Ĉar Li ne malŝatis kaj ne malestimis la suferojn de premato, Kaj ne kaŝis antaŭ li Sian vizaĝon; Sed aŭskultis lin, kiam tiu kriis al Li.

Ty han hafver icke föraktat eller försmått dens fattiga eländhet; och icke förskylt sitt ansigte för honom; och då han ropade till honom, hörde han det.

25 Vin mi gloros en granda komunumo; Mi plenumos miajn promesojn antaŭ Liaj respektantoj.

Dig vill jag prisa, uti den stora församlingene; jag vill betala mitt löfte inför dem som frukta honom.

26 La humiluloj manĝu kaj satiĝu, Gloru la Eternulon Liaj serĉantoj; Via koro vivu eterne.

De elände skola äta, att de mätte varda; och de som efter Herran fråga, skola prisa honom; edart hjerta skall lefva evinnerliga.

27 Rememoros kaj revenos al la Eternulo ĉiuj finoj de la mondo; Kaj kliniĝos antaŭ Vi ĉiuj popolaj familioj.

Tänke derpå alla verldenes ändar, och omvände sig till Herran; och alla Hedningars slägter tillbedje för honom.

28 Ĉar al la Eternulo apartenas la reĝado; Li reĝas super la popoloj.

Herren hafver ett rike, och han råder ibland Hedningarna.

29 Manĝos kaj kliniĝos ĉiuj grasuloj de la tero; Antaŭ Li genufleksos ĉiuj forirantaj al la tombo Kaj nepovantaj konservi sian animon viva.

Alle fete på jordene skola äta, och tillbedja; för honom skola knäböja alle de som i stoft ligga, och de der med bekymmer lefva.

30 Naskotaro Lin servos; Oni predikos pri mia Sinjoro al la estonta generacio.

Han skall få ena säd, den honom tjenar; om Herran skall man förkunna intill barnabarn.

31 Al naskota popolo oni venos kaj predikos Pri Lia justeco kaj pri Liaj faroj.

De skola, komma och predika hans rättfärdighet de folke, som födas skall, att han det gör.